www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

Jako film dokumentalny uważam film nakręcony przez najszanowniejszego pana reżysera Igora Mołodeckiego za kiepski a w kategorii filmów paradokumentalnych za bardzo kiepski. Padły w nim zdania, które w ramach przysługującej mi autoryzacji koniecznie musiałbym zweryfikować. Na przykład w swojej wypowiedzi nakłamałem na temat branży fonograficznej wypowiadając takie słowa:

"Całą tą branżę zmiotło z powierzchni ziemi."

Było to wierutne kłamstwo za co bardzo przepraszam i scena ta jest dla mnie nauczką jak ważne jest to by nim się coś powie, dokładnie to przemyśleć. Branża istnieje do dziś i radzi sobie lepiej lub gorzej, ale na pewno wraz z postępem technologicznym znacznie się przeobraziła.
Niektóre firmy znikły z powierzchni rynku muzycznego, ale są takie co przetrwały. Powstały też nowe.
Na temat ważności słów napisałem dwa zestawy bajek zatytułowane Na początku było słowo, oraz Kłamcy, obłudnicy, demagodzy, dogmatycy.

Kolejną sceną z wymagającą mojego komentarza jest scena z rynku głównego w Krakowie będąca dokumentem ukazującym kupowanie dusz.
Słychać tam moje pytanie:

"Powiedz dlaczego postanowiłaś mi sprzedać swoją duszę."

Słychać też odpowiedź:

"Kiedy spotkałam pana czułam się zagubiona, kiedy dowiedziałam się, że chce mnie pan na swoją listę, poczułam się lepiej. Poczułam się wyróżniona. Jest tyle ludzi na ziemi, a zostałam wybrana. To mnie jakoś tak dowartościowało."

Scena ta jest znakomitym przykładem na to jak można podczas montażu filmu zmieszać prawdę z fikcją. Problem polega na tym, że głos podłożyła jakaś nieznana mi dziewczyna, a tekst, który słychać nie wiem kto napisał. Być może w ten sposób dostałem jakąś nieznaną mi z imienia i nazwiska duszę o czym być może przekonam się po śmierci. Myślę, że scena ta powinna być ostrzeżeniem dla dokumentalistów jak postępować nie wolno.

Generalnie uważam, że film nie oddał atmosfery jaka towarzyszyła kupowaniu dusz. W filmie jest scena, w której Ania wspomina moment sprzedaży swojej duszy nieśmiertelnej:

"Jacek był bardzo wytrwały w swoich dążeniach gdy przychodził co piętnaście minut z propozycją jak opisywał nie do odrzucenia, w końcu skończyło się tak, że uległam."

Ja inaczej zapamiętałem tę scenę. Ania pojawiła się na targu i sprzedawała swoje wyroby z papieru. Była z partnerem, który nie mówił po polsku. Ania powiedziała, że duszy nie chce sprzedać, ale spytała po angielsku o to swego partnera. On się zgodził i podpisał cyrograf, ja zrobiłem mu zdjęcie. Później powiedziałem Ani coś w tym guście, że teraz po śmierci dusza jego będzie u mnie a jej nie wiadomo gdzie, czy nie zachciała by być razem. Ania pomyślała i cyrograf podpisała, a za jakiś czas do USA wyjechała.

Z tego co pamiętam generalnie większość dusz kupiłem bez jakiegokolwiek namawiania. W pamięci utknęła mi scena z tego samego targu w Krakowie, w dzielnicy Kazimierz. Teraz w tym miejscu stoi hotel. Do sprzedaży dusz przy moim stoisku ustawiła się kolejka osób chcących sprzedać mi swoje dusze nieśmiertelne. Podeszła do mnie jakaś para i zapytała mnie za czym kolejka ta stoi. Powiedziałem mniej więcej (dokładnie swoich słów nie pamiętam), że są to ludzie, którzy chcą mi sprzedać swoje dusze nieśmiertelne. Usłyszałem takie słowa - w Sandomierzu nam nie uwierzą.
Po czym para stanęła na końcu kolejki sprzedała mi swoje dusze nieśmiertelne.

Jakiś czas temu, już po emisji filmu Cyrograf zaczepił mnie stary znajomy, który przed laty prowadził firmę fonograficzną a następnie graficzną i uradowany powiedział, że widział film o tym jak skupuję dusze nieśmiertelne i spytał, czy chcę też kupić jego duszę i otrzymał ode mnie pięć złotych...

Ciąg dalszy być może nastąpi.