www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi Czytelnicy, uczęszczając na zebrania Świadków Jehowy zauważyłem, że część ich wierzeń jest błędna lub wewnętrznie sprzeczna. Szczególnie dużo błędów dotyczy osoby i nauk najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Najwięcej nich bywa w okresie tak zwanej Pamiątki, na której staram się być obecny. Nie przypominam sobie ani jednej uroczystości, na której Świadkowie Jehowy by nie kłamali i nie znam nikogo z Świadków Jehowy, kto by błędy te prostował. Co roku w tym okresie Świadkowie Jehowy są zachęcani do czytania Biblii i jeżeli poważnie i skrupulatnie traktowali swoje wierzenia to powinni błędy te zauważyć. W tym roku Świadkowie Jehowy przygotowali takie wersety:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 9 nisan) Jana 12 wersety od 12 do 19; Marka 11 wersety od 1 do 11
[Wersety do odczytania] Jana 12 wersety od 12 do 19: Następnego dnia wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus zbliża się do Jerozolimy. Ludzie wzięli więc gałęzie palmowe, wyszli mu na spotkanie i zaczęli wołać: „Zechciej wybawić! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy, Król Izraela!”. Kiedy Jezus znalazł osiołka, wsiadł na niego, tak jak jest napisane: „Nie bój się, córko syjońska. Przybywa twój król. Siedzi na osiołku”. Początkowo uczniowie Jezusa nie rozumieli tego wszystkiego, ale gdy został otoczony chwałą, uświadomili sobie, że przyjęto go dokładnie tak, jak jest o nim napisane. A ludzie, którzy byli świadkami tego, jak Jezus polecił Łazarzowi wyjść z grobowca i go wskrzesił, ciągle o tym opowiadali. To, że tłum usłyszał o tym cudzie Jezusa, również było powodem, dla którego wyszedł mu na spotkanie. Dlatego faryzeusze mówili między sobą: „Patrzcie, nic nie udało się zrobić. Cały świat poszedł za nim”.
Marka 11 wersety od 1 do 11: Kiedy Jezus z uczniami był już blisko Jerozolimy, w okolicach Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, wysłał dwóch z nich z takim poleceniem: „Idźcie do wioski, którą widzicie. Gdy tylko do niej wejdziecie, znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym nikt jeszcze nie siedział. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. A gdyby ktoś was zapytał: ‚Czemu to robicie?’, wyjaśnijcie: ‚Pan go potrzebuje i zaraz odeśle go z powrotem’”. Poszli więc i znaleźli osiołka uwiązanego u drzwi, na zewnątrz, w bocznej ulicy, i go odwiązali. Ale pewni ludzie, którzy tam stali, odezwali się do nich: „Co robicie? Dlaczego odwiązujecie tego osiołka?”. Uczniowie powiedzieli dokładnie to, co polecił im Jezus, i ludzie ci pozwolili im odejść. Przyprowadzili więc źrebię do Jezusa i włożyli na nie swoje wierzchnie szaty, a on na nim usiadł. Wielu też rozkładało na drodze swoje wierzchnie szaty, a inni — liściaste gałązki ścięte na polach. A ci, którzy szli z przodu i z tyłu, wołali: „Zechciej wybawić! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy! Błogosławione jest przychodzące Królestwo naszego ojca Dawida! Zechciej wybawić na wysokościach!”. Gdy przybył do Jerozolimy, wszedł do świątyni i wszystko obejrzał, a ponieważ zrobiło się już późno, odszedł z Dwunastoma do Betanii.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

By poznać niektóre błędy czy kłamstwa Świadków Jehowy trzeba mieć podstawową wiedzę biblijną i znać dogmaty wiary Świadków Jehowy. Bardzo proszę zapoznajmy się z kolejną porcją wersetów przewidzianych do przeczytania w okresie Pamiątki:
Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 10 nisan) Jana 12 wersety od 20 do 50
[Werset do odczytania] Jana 12 wersety od 20 do 50: Wśród tych, którzy przybyli na święto, żeby oddawać cześć Bogu, byli pewni Grecy. Podeszli oni do Filipa z Betsaidy w Galilei i zaczęli go prosić: „Panie, chcielibyśmy zobaczyć Jezusa”. Filip powiedział o tym Andrzejowi, a potem obaj poszli i powiedzieli o tym Jezusowi. Jezus im rzekł: „Nadszedł czas, żeby Syn Człowieczy został otoczony chwałą. Prawda jest taka, że jeśli ziarno pszenicy nie upadnie na ziemię i nie obumrze, pozostanie tylko jednym ziarnem. Ale jeśli obumrze, to przyniesie obfity plon. Kto kocha swoje życie, ten je straci, ale kto jest gotowy poświęcić swoje życie w tym świecie, ten je zachowa i zyska życie wieczne. Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech idzie za mną. Tam, gdzie ja jestem, będzie też mój sługa. Tego, kto mi usługuje, będzie szanował Ojciec. Teraz jestem zmartwiony. I co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw mnie od tego, co ma się wydarzyć. A jednak właśnie ze względu na to przyszedłem. Ojcze, otocz chwałą swoje imię”. Wtedy z nieba rozległ się głos: „Już otoczyłem je chwałą i jeszcze je chwałą otoczę”. Ci, którzy tam stali, usłyszeli to i zaczęli mówić, że zagrzmiało. Inni twierdzili, że odezwał się do niego anioł. Na to Jezus rzekł: „Ten głos rozległ się nie ze względu na mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony. Ja jednak, kiedy zostanę uniesiony z ziemi w górę, pociągnę do siebie najróżniejszych ludzi”. Jezus powiedział to, żeby wskazać, jaką śmiercią ma umrzeć. Wtedy ludzie z tłumu mu odpowiedzieli: „My słyszeliśmy z Prawa, że Chrystus pozostaje na zawsze. Jak więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi być uniesiony w górę? Kto jest tym Synem Człowieczym?”. Jezus im odrzekł: „Jeszcze przez krótką chwilę będzie wśród was światło. Chodźcie, póki je macie, żeby nie przemogła was ciemność. Kto chodzi w ciemności, ten nie wie, gdzie idzie. Dopóki macie światło, wierzcie w nie, żebyście się stali synami światła”. Po tych słowach Jezus odszedł i ukrył się przed nimi. Chociaż dokonał na ich oczach tylu cudów, nie uwierzyli w niego. W ten sposób spełniły się słowa proroka Izajasza: „Jehowo, kto uwierzył w to, co od nas usłyszał? I komu Jehowa objawił swoją moc?”. A powód, dla którego nie zdołali uwierzyć, Izajasz podał w jeszcze innych słowach: „Zaślepił ich oczy i znieczulił ich serca, żeby nie widzieli swoimi oczami ani nie zrozumieli swoimi sercami, żeby nie zawrócili i żeby nie zostali uzdrowieni”. Izajasz tak powiedział, bo zobaczył chwałę Chrystusa i o nim mówił. Było jednak wielu, którzy uwierzyli — nawet spośród przywódców ludu. Ale ze względu na faryzeuszy nie przyznawali się do tego, żeby ich nie wykluczono z synagogi, bo bardziej cenili sobie uznanie w oczach ludzi niż w oczach Boga. Jezus jednak powiedział: „Kto wierzy we mnie, ten wierzy nie tylko we mnie, ale też w Tego, który mnie posłał. I kto mnie widzi, widzi również Tego, który mnie posłał. Przyszedłem na ten świat jako światło, żeby nikt, kto we mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. Jeśli ktoś słyszy moje słowa, ale się ich nie trzyma, to ja go nie osądzam — bo nie przyszedłem osądzić ludzi, ale ich wybawić. Kto mnie lekceważy i nie przyjmuje tego, co mówię, ma swojego sędziego. Moje własne słowa osądzą go w dniu ostatnim, bo nie mówiłem z własnej inicjatywy, ale to Ojciec, który mnie posłał, nakazał mi, co mam mówić i czego nauczać. A wiem, że stosowanie się do Jego przykazań zapewnia życie wieczne. Dlatego wszystko, co mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec”.

ahmadeusz · Administrator

Pierwszy błąd Świadków Jehowy dostrzegłem wkrótce po tym jak dowiedziałem się kiedy według Biblii przypada pierwszy dzień Święta Przaśników. Nie jest to wiedza oczywista i rozumiem, że nie każdy Świadek Jehowy jest wstanie dostrzec ten błąd. Zapooznajmy się z kolejnymi wesrsetami przygotowanymi na czas pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 11 nisan) Łukasza 21 wersety od 1 do 36
[Werset do odczytania] Łukasza 21 wersety od 1 do 36: Gdy Jezus spojrzał w stronę skarbon, zobaczył bogaczy wrzucających do nich datki. Potem zauważył, jak pewna biedna wdowa wrzuca dwie monety znikomej wartości, i rzekł: „Zapewniam was, że ta biedna wdowa dała więcej niż oni wszyscy. Bo oni wszyscy wrzucili to, co im zbywało, ale ona, choć żyje w nędzy, dała wszystko, co miała na utrzymanie”. Później, gdy niektórzy rozmawiali o świątyni, że zdobią ją piękne kamienie oraz rzeczy ofiarowane Bogu, Jezus powiedział: „Jeśli chodzi o to, co widzicie, nadejdą dni, gdy nie pozostanie tu kamień na kamieniu — wszystko obróci się w ruinę”. Wtedy go zapytali: „Nauczycielu, właściwie kiedy to nastąpi i co będzie znakiem, że to się zbliża?”. On odrzekł: „Uważajcie, żebyście nie zostali wprowadzeni w błąd, bo pojawi się wielu takich, którzy będą się powoływać na moje imię i mówić: ‚To ja nim jestem’ oraz ‚Ta chwila jest już blisko’. Nie idźcie za nimi. Ponadto gdy usłyszycie o wojnach i rozruchach, nie bądźcie przerażeni. Bo te rzeczy muszą najpierw nastąpić, ale koniec nie nadejdzie od razu”. Potem im powiedział: „Naród powstanie przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą też wielkie trzęsienia ziemi, a w jednym miejscu po drugim głód i epidemie. Ludzie będą oglądać straszne zjawiska i wielkie znaki z nieba. „Ale zanim się to wszystko stanie, ludzie wystąpią przeciwko wam i będą was prześladować, wydając was do synagog i więzień. Z powodu mojego imienia będziecie ciągani przed królów i namiestników. To pozwoli wam dać świadectwo. Dlatego postanówcie sobie w sercu nie ćwiczyć zawczasu, jak się bronić, bo podsunę wam takie słowa i dam wam taką mądrość, że wszyscy wasi przeciwnicy razem wzięci nie zdołają się temu przeciwstawić ani tego podważyć. Ponadto wydawać was będą nawet rodzice, bracia, krewni czy przyjaciele i niektórych z was uśmiercą. Z powodu mojego imienia wszyscy będą was nienawidzić. Ale nawet włos wam z głowy nie spadnie. Dzięki wytrwałości zachowacie swoje życie. „Kiedy jednak zobaczycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wiedzcie, że przybliżyło się jej spustoszenie. Niech ci w Judei zaczną uciekać w góry, ci, którzy są w mieście, niech z niego wyjdą, a ci w jego okolicach niech do niego nie wchodzą. Bo są to dni wymierzania sprawiedliwości, żeby się spełniło wszystko, co napisano. Jakże trudno będzie w te dni kobietom ciężarnym i karmiącym piersią! Bo na kraj spadnie wielka udręka, a na ten lud — kara. Jedni zginą od miecza, drudzy zostaną uprowadzeni jako jeńcy do wszystkich krajów. A Jerozolima będzie deptana przez narody, aż czasy wyznaczone narodom dobiegną końca. „Będą też znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi udręka narodów bezradnych z powodu ryku wzburzonego morza. Ludzie będą mdleć ze strachu w oczekiwaniu tego, co ma przyjść na świat, bo moce nieba zostaną wstrząśnięte. Wtedy zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą oraz w wielkiej chwale. Ale gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, bo zbliża się wasze wyzwolenie”. Jezus podał im też następujący przykład: „Popatrzcie na drzewo figowe i wszystkie inne drzewa. Kiedy widzicie, że wypuszczają pąki, rozpoznajecie, że zbliża się lato. Podobnie gdy zobaczycie, że te rzeczy się dzieją, wiedzcie, że zbliża się Królestwo Boże. Zapewniam was, że to pokolenie nie przeminie, dopóki to wszystko nie nastąpi. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa na pewno nie przeminą. „Miejcie się na baczności, żeby wasze serca nigdy nie stały się ociężałe z powodu przejadania się, upijania i trosk życiowych i żeby ten dzień nagle was nie zaskoczył jak sidło. Bo przyjdzie na wszystkich mieszkańców ziemi. Czuwajcie więc, cały czas zanosząc błagania, żebyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

ahmadeusz · Administrator

Kiedy poznałem błąd a raczej szereg błędów dotyczących daty obchodzenia pamiątki przez Świadków Jehowy nie wiedziałem jeszcze, że aby błąd zatuszować wymyślili oni szereg kłamstw i mataczeń. Zapoznajmy się z dalszą częścią wersetów zalecanych do czytania w okresie pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 12 nisan) Mateusza 26 wersety od 1 do 5 i 14 do 16; Łukasza 22 wersety od 1 do 6
[Wersety do odczytania] Mateusza 26 wersety od 1 do 5: Kiedy Jezus skończył mówić wszystkie te rzeczy, powiedział uczniom: „Wiecie, że za dwa dni przypada Pascha. Syn Człowieczy zostanie wtedy wydany wrogom i stracony na palu”. Tymczasem naczelni kapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu domu arcykapłana Kajfasza i spiskowali, jak podstępem schwytać Jezusa i go zabić. Mówili jednak: „Tylko nie podczas święta, żeby nie doszło do rozruchów wśród ludu”.
Mateusza 26 wersety od 14 do 16: Wtedy jeden z Dwunastu, zwany Judaszem Iskariotem, poszedł do naczelnych kapłanów i zapytał: „Co mi dacie, żebym go wam wydał?”. Obiecali mu 30 srebrników. Odtąd więc szukał okazji, żeby zdradzić Jezusa.
Łukasza 22 wersety od 1 do 6: Zbliżało się Święto Przaśników, nazywane Paschą. Naczelni kapłani i uczeni w piśmie szukali skutecznego sposobu, żeby pozbyć się Jezusa, bo bali się ludu. Wtedy Szatan wszedł w Judasza zwanego Iskariotem, który należał do Dwunastu. Poszedł on więc porozmawiać z naczelnymi kapłanami i przełożonymi świątyni, jak im wydać Jezusa. Ci się z tego ucieszyli i umówili się, że dadzą mu za to srebrniki. A on się zgodził i zaczął szukać okazji, żeby zdradzić Jezusa, ale nie na oczach tłumu.

ahmadeusz · Administrator

Z ciekawością uczestniczę na uroczystości Pamiątki organizowanej przez Świadków Jehowy i zastanawiam się czy nadejdzie dzień, w którym mówcy prowadzący uroczystość nie będą popełniać błędów czy też kłamstw, jeżeli czynią to z rozmysłem. Jak na razie co podczas wykładów przed i popamiątkowych jak i podczas Pamiątki kłamią i mataczą na przeróżne tematy.
Skoro ja to widzę to myślę, że również najukochańszy Bóg Jehowa również widzi tę niegodziwość. Bardzo proszę zapoznajmy się z kolejnymi wersetami czytanymi przez Świadków Jehowy w okresie Pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 13 nisan) Mateusza 26 wersety od 17 do 19; Marka 14 wersety od 12 do 16; Łukasza 22 wersety od 7 do 13
(wydarzenia po zachodzie słońca: 14 nisan) Jana 13 wersety od 1 do 5; 14 wersety od 1 do 3
Wydarzenia przed zachodem słońca: 13 nisan
[Wersety do odczytania] Mateusza 26 wersety od 17 do 19: Pierwszego dnia Święta Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie i spytali: „Gdzie chcesz, żebyśmy ci przygotowali posiłek paschalny?”. On odparł: „Idźcie do miasta, do człowieka tego a tego, i powiedzcie mu, że Nauczyciel mówi: ‚Wyznaczony mi czas jest bliski. Chcę w twoim domu obchodzić z uczniami Paschę’”. Zrobili więc tak, jak im polecił, i przygotowali posiłek paschalny.
Marka 14 wersety od 12 do 16: Pierwszego dnia Święta Przaśników, gdy jak zwykle składano ofiarę paschalną, uczniowie zapytali Jezusa: „Gdzie chcesz, żebyśmy poszli ci przygotować posiłek paschalny?”. Wtedy posłał dwóch uczniów z poleceniem: „Idźcie do miasta, a wyjdzie wam na spotkanie człowiek niosący dzban na wodę. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi, że Nauczyciel pyta: ‚Gdzie jest pokój gościnny, w którym mógłbym zjeść z uczniami posiłek paschalny?’. A on pokaże wam urządzony duży górny pokój. Tam przygotujcie dla nas posiłek”. Uczniowie poszli więc do miasta i zastali wszystko tak, jak im mówił Jezus, i przygotowali posiłek paschalny.
Łukasza 22 wersety od 7 do 13: Nadeszło Święto Przaśników, podczas którego należało złożyć ofiarę paschalną. Jezus polecił więc Piotrowi i Janowi: „Idźcie przygotować nam posiłek paschalny”. Oni zapytali: „Gdzie chcesz, żebyśmy go przygotowali?”. Na to on rzekł: „Gdy wejdziecie do miasta, wyjdzie wam na spotkanie człowiek niosący dzban na wodę. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie. A właścicielowi domu powiedzcie, że Nauczyciel pyta: ‚Gdzie jest pokój gościnny, w którym mógłbym zjeść z uczniami posiłek paschalny?’. On pokaże wam urządzony duży górny pokój. Tam przygotujcie posiłek”. Poszli więc i zastali wszystko tak, jak im mówił Jezus, i przygotowali posiłek paschalny. [Koniec wersetów]
Wydarzenia po zachodzie słońca: 14 nisan
[Wersety do odczytania] Jana 13 wersety od 1 do 5: Przed świętem Paschy Jezus już wiedział, że nadeszła pora, by opuścił ten świat i udał się do Ojca. A ponieważ pokochał swoich uczniów, którzy byli na świecie, to dalej kochał ich aż do końca. Akurat trwał posiłek paschalny i Diabeł zdążył już podsunąć myśl Judaszowi Iskariotowi, synowi Szymona, żeby zdradził Jezusa. A Jezus — wiedząc, że Ojciec wszystko dał w jego ręce, i wiedząc, że przyszedł od Boga i do Boga idzie — wstał od posiłku, odłożył wierzchnie szaty, wziął ręcznik, przewiązał się nim w pasie, po czym nalał wody do miednicy i zaczął myć uczniom nogi oraz osuszać je ręcznikiem, którym był przewiązany.
Jana 14 wersety od 1 do 3: „Niech wasze serca nie będą zatroskane. Wierzcie w Boga i wierzcie we mnie. W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby było inaczej, powiedziałbym wam o tym. Tymczasem idę przygotować wam miejsce. A gdy pójdę i przygotuję wam miejsce, to przyjdę znowu i przyjmę was do siebie, żebyście wy też byli tam, gdzie ja.

ahmadeusz · Administrator

Najczęstsze błędy Świadków Jehowy dotyczą dat i kalendarza. Jest to przypadłość również wszystkich innych znanych mi kościołów chrześcijańskich. Przeciętnego człowieka daty nie interesują i nie zna się na kalendarzach. Ja jako dziecko miałem książkę o różnych kalendarzach i obeznany byłem z tematem. Kiedy spotkałem się z Świadkami Jehowy zauważyłem, że wielką rolę przywiązują oni do dat i różnych chronologicznych wyliczeń, ale totalnie się na datach nie znają lub też udają, że się nie znają, a błędy w swych publikacjach wstawiają specjalnie by najukochańszy Bóg Jehow mógł zobaczyć, który Świadek Jehowy poważnie traktuje swoją religię. Zapoznajmy się z dalszymi wersetami biblijnymi zawierającymi zgodnie z zwyczajem Świadków Jehowy fałszywe daty.

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 14 nisan) Jana 19 wersety od 1 do 42
[Werset do odczytania] Jana 19 wersety od 1 do 42: Piłat wziął więc Jezusa i go ubiczował. A żołnierze upletli koronę z cierni, włożyli mu ją na głowę i ubrali go w purpurową szatę. Podchodzili do niego i mówili: „Witaj, Królu Żydów!”. I policzkowali go. Piłat znowu wyszedł do Żydów i powiedział: „Wyprowadzam go do was, żebyście wiedzieli, że nie znajduję w nim żadnej winy”. Jezus wyszedł więc na zewnątrz w koronie z cierni i w purpurowej szacie, a Piłat rzekł do nich: „Oto człowiek!”. Kiedy jednak zobaczyli go naczelni kapłani i strażnicy, zaczęli krzyczeć: „Na pal z nim! Na pal z nim!”. Na to Piłat powiedział: „Weźcie go i sami straćcie, bo ja nie znajduję w nim żadnej winy”. Żydzi odpowiedzieli: „My mamy pewne prawo i zgodnie z nim powinien umrzeć, bo podawał się za syna Bożego”. Kiedy Piłat to usłyszał, tym bardziej się przestraszył. Znowu więc wszedł do swojej rezydencji i zapytał Jezusa: „Skąd jesteś?”. Ale Jezus nic mu nie odpowiedział. Wtedy Piłat rzekł do niego: „Odmawiasz odpowiedzi? Czy nie wiesz, że mam władzę cię zwolnić i mam władzę cię stracić?”. Jezus odparł: „Nie miałbyś nade mną żadnej władzy, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego ten, kto ci mnie wydał, jest winny większego grzechu”. Z tego powodu Piłat dalej próbował znaleźć sposób, żeby go zwolnić, ale Żydzi zawołali: „Jeżeli go zwolnisz, to nie jesteś przyjacielem Cezara! Każdy, kto się podaje za króla, występuje przeciwko Cezarowi”. Kiedy Piłat to usłyszał, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na fotelu sędziowskim w miejscu nazywanym Kamiennym Brukiem, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny 6. Piłat powiedział do Żydów: „Oto wasz król!”. Ale oni zaczęli krzyczeć: „Precz z nim! Precz z nim! Na pal z nim!”. On więc zapytał: „Mam stracić waszego króla?”. Naczelni kapłani odparli: „Nie mamy żadnego króla oprócz Cezara”. Wtedy im go wydał, żeby go stracono na palu. Zabrali więc Jezusa. A on niósł dla siebie pal męki. Gdy doszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, z hebrajskiego nazywane Golgotą, został tam przybity do pala. Obok niego umieszczono dwóch innych mężczyzn — jednego po jego jednej stronie, a drugiego po drugiej. Piłat wypisał też na tabliczce słowa: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydów”, po czym kazał ją przytwierdzić do pala męki. Wielu Żydów czytało te słowa, bo miejsce, gdzie Jezusa przybito do pala, znajdowało się blisko miasta. Napis wykonano po hebrajsku, po łacinie i po grecku. Tymczasem naczelni kapłani żydowscy zwrócili się do Piłata: „Nie pisz: ‚Król Żydów’, ale że on sam powiedział: ‚Jestem Królem Żydów’”. Piłat odrzekł: „Co napisałem, to napisałem”. Kiedy żołnierze przybili Jezusa do pala, zabrali jego wierzchnie szaty i podzielili je na cztery części — po jednej dla każdego żołnierza. Wzięli też jego szatę spodnią. A była ona bez szwów, utkana w całości od góry do dołu. Powiedzieli więc jeden do drugiego: „Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy i w ten sposób ustalmy, komu przypadnie”. Stało się tak, żeby się spełniły słowa z Pism: „Rozdzielili między siebie moje szaty, o moje ubranie rzucili losy”. Żołnierze faktycznie to zrobili. Przy palu męki Jezusa stała jego matka, jej siostra oraz Maria, żona Klopasa, i Maria Magdalena. Kiedy Jezus zobaczył, że jego matka i uczeń, którego szczególnie kochał, stoją w pobliżu, powiedział do niej: „Matko, to twój syn!”. Następnie zwrócił się do ucznia: „To twoja matka!”. Potem więc ten uczeń wziął ją do swojego domu. A Jezus wiedział, że już wszystko zostało wykonane. Żeby spełniły się słowa z Pism, rzekł: „Chce mi się pić”. Stał tam dzban pełny kwaśnego wina. Ludzie wzięli więc łodygę hizopu, nasadzili na nią gąbkę nasączoną kwaśnym winem i podali mu ją do ust. Gdy Jezus dostał to kwaśne wino, powiedział: „Dokonało się!”, po czym skłonił głowę i umarł. Ponieważ był to dzień Przygotowania, więc żeby ciała nie pozostały w szabat na palach męki (a był to wielki szabat), Żydzi poprosili Piłata, by skazańcom połamano nogi i by zabrano ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali nogi obu mężczyznom, którzy byli obok Jezusa na palach. Gdy jednak podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już nie żyje, nie połamali mu nóg. Ale jeden z żołnierzy dźgnął go włócznią w bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Ten, który to zobaczył, zaświadczył o tym, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, byście i wy wierzyli. A wszystko to się stało, żeby się spełniły słowa z Pism: „Żadna jego kość nie zostanie złamana” oraz inny fragment Pism, który brzmi: „Będą patrzeć na tego, którego przebili”. Potem Józef z Arymatei — który był uczniem Jezusa, ale się z tym krył ze strachu przed Żydami — poprosił Piłata, żeby mógł zabrać ciało Jezusa, a Piłat mu pozwolił. Przyszedł więc i zabrał ciało. Przyszedł też Nikodem — człowiek, który wcześniej odwiedził Jezusa nocą — i przyniósł mieszaninę mirry i aloesu o wadze jakichś 100 funtów. Ci wzięli ciało Jezusa i owinęli je w lniane płótna wraz z wonnościami, zgodnie z żydowskim zwyczajem pogrzebowym. W pobliżu miejsca, gdzie go stracono, był ogród, a w ogrodzie nowy grobowiec, w którym nikogo jeszcze nie pochowano. Ponieważ był to dzień żydowskiego Przygotowania, a grobowiec ten znajdował się niedaleko, właśnie w nim pochowano Jezusa.

ahmadeusz · Administrator

Poznać dogmaty wiary Świadków Jehowy jest bardzo trudno, a być może dla przeciętnego człowieka niemożliwe. Są one rozproszone w tysiącach traktatów, czasopism, książek a na dodatek czytając jakąś publikacje nie mamy peswności czy dany dogmat wiary nie został zmieniony. Dlatego też bywając na zebraniach Świadków Jehowy uważnie słucham ich kazań i sprawdzam z Biblii, którą uważają za podstawę swej wiary, czy czasem nie kłamią bo im się to przytrafia.
Zapoznajmy się z kolejnymi wersetami przygotowanymi na czas Pamiątki opatrzonymi kłamstwami:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 15 nisan) Mateusza 27 wersety od 62 do 66 (wydarzenia po zachodzie słońca: 16 nisan) Jana 20:1
Wydarzenia przed zachodem słońca: 15 nisan
[Werset do odczytania] Mateusza 27 wersety od 62 do 66: Nazajutrz po Przygotowaniu naczelni kapłani i faryzeusze zebrali się przed Piłatem i powiedzieli: „Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten oszust jeszcze za życia twierdził: ‚Po trzech dniach zostanę wskrzeszony’. Dlatego każ zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby jego uczniowie nie przyszli i nie wykradli jego ciała, i nie rozpowiadali ludziom, że został wskrzeszony. A to ostatnie oszustwo będzie gorsze niż pierwsze”. Piłat rzekł do nich: „Możecie wziąć straż. Idźcie zabezpieczyć grób, jak umiecie”. Poszli więc i zabezpieczyli grób — opieczętowali kamień i postawili straż. [Koniec wersetu]
Wydarzenia po zachodzie słońca: 16 nisan
[Werset do odczytania] Jana 20:1: W pierwszym dniu tygodnia, o wczesnej porze, gdy jeszcze było ciemno, do grobowca przyszła Maria Magdalena i zobaczyła, że zabrano sprzed niego kamień.

ahmadeusz · Administrator

Gdyby Świadkowie Jehowy poważnie traktowali swoją religię i swoje własne standardy to takie błędy jakby się pojawiały, to były by wyłapywane i prostowane. Za to, że tak nie jest winę ponoszą przede wszystkim członkowie Ciała Kierowniczego. Zapoznajmy się z ostatnią partią wersetów przygotowaną na czas pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:(wydarzenia przed zachodem słońca: 16 nisan) Jana 20 wersety od 2 do 18
[Werset do odczytania] Jana 20 wersety od 2 do 18: Pobiegła więc do Szymona Piotra oraz do innego ucznia, którego Jezus szczególnie kochał, i powiedziała: „Zabrali Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie go położyli”. Wtedy Piotr i ten drugi uczeń ruszyli do grobowca. Obaj zaczęli biec, ale ten drugi biegł szybciej niż Piotr i dotarł do grobowca pierwszy. Gdy się pochylił i zajrzał do środka, zobaczył leżące płótna, ale tam nie wszedł. Kiedy dotarł tam Szymon Piotr, wszedł do grobowca i też zobaczył płótna. Chusta, którą Jezusowi owinięto głowę, nie leżała z pasami płótna, ale zwinięta leżała gdzie indziej. Wtedy uczeń, który przybiegł do grobowca pierwszy, również wszedł do środka i na widok tego wszystkiego uwierzył. Bo jeszcze nie rozumieli zapowiedzi z Pism, że on musi powstać z martwych. Uczniowie ci wrócili więc do swoich domów. A Maria stała blisko grobowca i płakała. Kiedy tak płakała, pochyliła się, zajrzała do środka i zobaczyła dwóch aniołów ubranych na biało, siedzących tam, gdzie wcześniej leżało ciało Jezusa — jednego w miejscu głowy, a drugiego w miejscu nóg. Zapytali ją: „Czemu płaczesz?”. Odpowiedziała: „Zabrali mojego Pana i nie wiem, gdzie go położyli”. Po tych słowach odwróciła się i zobaczyła stojącego tam Jezusa, ale go nie rozpoznała. Jezus zapytał: „Czemu płaczesz? Kogo szukasz?”. A ona, myśląc, że to ogrodnik, rzekła: „Panie, jeśli to ty go wyniosłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go zabiorę”. Jezus rzekł do niej: „Mario!”. Wtedy ona się odwróciła i powiedziała do niego po hebrajsku: „Rabbuni!” (czyli „Nauczycielu!”). Na to on się odezwał: „Nie trzymaj się mnie tak kurczowo, bo jeszcze nie poszedłem do Ojca. Pójdź raczej do moich braci i powiedz im: ‚Idę do Ojca swojego i Ojca waszego, do Boga swojego i Boga waszego’”. Maria Magdalena poszła więc i zaniosła uczniom nowinę: „Widziałam Pana!”. Przekazała im również to, co jej powiedział.