www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi czytelnicy, Świadkowie Jehowy zachęcają się do codziennego badania Biblii. Pomóc w tym ma tak zwany tekst dzienny. W publikacji Codzienne badanie Pism na każdy dzień roku przygotowano jakiś tekst do analizy. Na przykład na wczorajszy dzień przygotowano taki materiał:

Wtorek 23 marca
Mój synu, bądź mądry i raduj moje serce (Prz. 27:11).

W obliczu prób Jezus modlił się „z głośnymi okrzykami i ze łzami” (Hebr. 5:7). Jego żarliwe modlitwy świadczyły o tym, że był lojalny wobec Jehowy, i jeszcze bardziej umacniały go w postanowieniu pozostania posłusznym Ojcu. Dla Jehowy modlitwy Jezusa były jak przyjemny zapach kadzidła. Jezus całym swoim życiem sprawiał radość Jehowie i stawał w obronie Jego zwierzchnictwa. Naśladujemy Jezusa, jeśli z całych sił staramy się być posłuszni Bogu i pozostawać wobec Niego lojalni. Chcemy, żeby Jehowa darzył nas uznaniem, i dlatego kiedy spotykają nas próby, żarliwie się do Niego modlimy. Wiemy, że nas nie wysłucha, jeśli robimy coś, czego nienawidzi. Ale jeśli trzymamy się Jego zasad, możemy być pewni, że nasze płynące z serca modlitwy będą dla Niego jak wspaniale pachnące kadzidło. Możemy też być pewni, że naszą lojalnością i posłuszeństwem sprawiamy radość niebiańskiemu Ojcu. w19.11 ss. 21, 22, ak. 7, 8

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 9 nisan)
Łukasza 19:29-44
Kiedy zbliżał się do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, wysłał dwóch uczniów z takim poleceniem: „Idźcie do wioski, którą widzicie. Gdy do niej wejdziecie, znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym nikt jeszcze nie siedział. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. A gdyby ktoś was zapytał: ‚Czemu go odwiązujecie?’, macie wyjaśnić: ‚Pan go potrzebuje’”. Wysłani uczniowie poszli więc i znaleźli osiołka, tak jak im Jezus powiedział. Ale gdy go odwiązywali, jego właściciele odezwali się do nich: „Czemu odwiązujecie tego osiołka?”. Odpowiedzieli: „Pan go potrzebuje”. Przyprowadzili więc źrebię do Jezusa i zarzucili na nie swoje wierzchnie szaty, a on na nim usiadł.
Kiedy jechał, ludzie rozkładali na drodze swoje wierzchnie szaty. Gdy tylko zbliżył się do drogi schodzącej z Góry Oliwnej, całe mnóstwo uczniów zaczęło się cieszyć i głośno wysławiać Boga z powodu wszystkich potężnych dzieł, które zobaczyli. Mówili: „Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy! Pokój w niebie i chwała na wysokościach*!”. Ale niektórzy faryzeusze rzekli do niego z tłumu: „Nauczycielu, upomnij swoich uczniów”. Jezus im odparł: „Mówię wam, że gdyby oni milczeli, kamienie by wołały”.
A gdy zbliżał się do Jerozolimy, popatrzył na nią i nad nią zapłakał, mówiąc: „O gdybyś rozpoznała w tym dniu, co prowadzi do pokoju! Ale teraz jest to zakryte przed twoimi oczami. Bo nadejdą dni, kiedy twoi wrogowie zbudują wokół ciebie fortyfikację z zaostrzonych pali, okrążą cię i z każdej strony będą cię oblegać. I zrównają cię z ziemią, a twoje dzieci zgładzą. I nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, bo nie rozpoznałaś czasu, gdy poddawano cię osądowi”.

W powyższym tekście zwróciłem uwagę na datę - (wydarzenia przed zachodem słońca: 9 nisan). Data ta to fantasmagoria nie mająca potwierdzenia w Biblii. Dziwi mnie, że takie zmyślone daty propagują Świadkowie Jehowy, którzy uczyli mnie, że w wypowiedziach powinno się powoływać na Biblię i nic od siebie nie wymyślać. Twórca tej wstawki zlekceważył lekcję 40 Szkoły Teokratycznej:

Lekcja 40
Ścisłość informacji
Co powinieneś robić?
Przekazuj informacje całkowicie zgodne z faktami.
Dlaczego jest ważna?
Jeżeli przekazujesz ścisłe informacje, dobrze to świadczy o tobie, o reprezentowanej przez ciebie organizacji oraz o Bogu, któremu oddajesz cześć.
KIEDY mogłoby się zdarzyć, że chrześcijanin powiedziałby coś niezgodnego z prawdą? Gdyby na przykład powtarzał zasłyszaną wiadomość, której sam nie sprawdził. Albo gdyby przekręcał fakty, nie zdając sobie sprawy, że źle rozumie to, co przeczytał. Jeżeli dbamy o ścisłość nawet w szczegółach, nasi słuchacze dojdą do przekonania, iż mogą nam ufać również w sprawach większej wagi.
W służbie kaznodziejskiej. Wiele osób świadomych tego, jak dużo musi się jeszcze nauczyć, obawia się zacząć głosić. Ale szybko się przekonują, że potrafią dać skuteczne świadectwo, choć znają jedynie podstawowe nauki biblijne. Jak im się to udaje? Zasadniczą rolę odgrywa przygotowanie.
Zanim wyruszysz do służby polowej, zapoznaj się z zagadnieniem, o którym chcesz rozmawiać z ludźmi. Spróbuj przewidzieć, jakie pytania mogą ci zadać. Poszukaj zadowalających odpowiedzi opartych na Piśmie Świętym. Dzięki temu poczujesz się pewniej i będziesz w stanie udzielać ścisłych wyjaśnień. Czy wybierasz się na studium biblijne? Dokładnie powtórz sobie materiał przewidziany do omówienia. Sprawdź, czy rozumiesz biblijne uzasadnienie odpowiedzi na pytania zamieszczone w danej publikacji.
A co wtedy, gdy w służbie albo w pracy ktoś zada ci pytanie, na które nie potrafisz dać odpowiedzi? Jeżeli nie jesteś pewny jakichś faktów, nie próbuj zgadywać. „Serce prawego rozmyśla, żeby odpowiedzieć” (Prz. 15:2 Cool

. Możesz skorzystać z książki Prowadzenie rozmów na podstawie Pism albo z „Biblijnych tematów do rozmów”, jeśli są dostępne w twoim języku. Gdy nie masz przy sobie tych pomocy, zaproponuj, że poszukasz potrzebnych informacji i przedstawisz je następnym razem. Jeżeli pytający jest człowiekiem szczerym, chętnie poczeka na właściwą odpowiedź. Niewykluczone też, że twoja pokora zrobi na nim dobre wrażenie.
W rozwijaniu umiejętności poprawnego władania Słowem Bożym może ci pomóc współpraca z doświadczonymi głosicielami. Przysłuchuj się, jakich wersetów używają i jak je objaśniają. Pokornie przyjmuj wszelkie uwagi i sugestie. Z pomocy drugich skorzystał na przykład gorliwy uczeń imieniem Apollos. Łukasz opisuje go jako „męża wymownego”, „dobrze zaznajomionego z Pismami”, który „pałając duchem, prawidłowo mówił i nauczał o Jezusie”. Ale nie rozumiał wszystkiego. Gdy zauważyli to Pryscylla i Akwilas, „wzięli go do siebie i dokładniej objaśnili mu drogę Bożą” (Dzieje 18:24-2 Cool

.
‛Niewzruszenie trzymaj się wiernego słowa’. Twoje wystąpienia na zebraniach powinny wskazywać, że głęboko cenisz rolę zboru jako „filaru i podpory prawdy” (1 Tym. 3:15). Jeżeli więc zamierzasz posłużyć się jakimiś wersetami biblijnymi, musisz dobrze rozumieć ich sens. Weź pod uwagę kontekst oraz cel, w jakim zostały spisane.
To, co mówimy na zebraniu zborowym, może być powtórzone. Oczywiście ‛wszyscy wielokrotnie się potykamy’ (Jak. 3:2). Ale naprawdę warto nabrać dobrego zwyczaju dbania o ścisłość przekazywanych informacji. Wielu braci zapisanych do teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej z czasem zostanie starszymi. Od osób, na których spoczywa taka odpowiedzialność, oczekuje się „więcej niż zwykle” (Łuk. 12:4 Cool

. Gdyby starszy lekkomyślnie udzielił złej rady, która przysporzyłaby członkom zboru poważnych kłopotów, ściągnąłby na siebie niezadowolenie Boże (Mat. 12:36, 37). Aby więc brat mógł zostać starszym, musi być znany z tego, że ‛co do sztuki nauczania — niewzruszenie trzyma się wiernego słowa’ (Tyt. 1:9).
Dbaj o to, by twoje wyjaśnienia były zgodne ze „wzorem zdrowych słów”, czyli z ogółem prawd biblijnych (2 Tym. 1:13). Nie powinno cię to przerażać. Jeśli jeszcze nie zdążyłeś przeczytać całej Biblii, staraj się osiągnąć ten cel. Tymczasem jednak zastanów się, jak zamieszczone poniżej rady mogą ci pomóc w analizowaniu materiału, który planujesz wykorzystać podczas nauczania innych.
Przede wszystkim zapytaj samego siebie: „Czy ten materiał jest zgodny z tym, czego już się dowiedziałem z Biblii? Czy przybliży słuchaczy do Jehowy, czy też wyniesie na piedestał mądrość tego świata i zachęci do kierowania się nią w życiu?” Jezus przecież powiedział: „Twoje słowo jest prawdą” (Jana 17:17; Powt. Pr. 13:1-5; 1 Kor. 1:19-21). Ponadto rób dobry użytek z narzędzi do studiowania udostępnianych przez klasę niewolnika wiernego i roztropnego. Dzięki temu nie tylko poprawnie zrozumiesz wersety biblijne, ale też wyciągając z nich praktyczne wnioski, zachowasz równowagę i rozsądek. Aby więc twoje wypowiedzi były ścisłe, opieraj swe wystąpienia na „wzorze zdrowych słów”, a przy omawianiu znaczenia oraz zastosowania wersetów polegaj na kanale łączności, którym posługuje się Jehowa.
Sprawdzaj ścisłość informacji. W zilustrowaniu i objaśnieniu pewnych myśli mogą ci pomóc informacje o niedawnych wydarzeniach, cytaty oraz relacje z czyichś przeżyć. Ale jak się upewnić, że są one zgodne z prawdą? Możesz na przykład starać się je czerpać tylko z wiarygodnych źródeł. Pamiętaj też, że trzeba sprawdzać ich aktualność. Dane statystyczne szybko stają się przestarzałe, odkrycia naukowe często są rewidowane, a w miarę jak ludzie coraz lepiej poznają historię i języki starożytne, muszą korygować swoje wcześniejsze wnioski. Poza tym zachowuj dużą ostrożność, gdy zamierzasz wykorzystać wiadomości z gazet, telewizji, radia, poczty elektronicznej lub Internetu. W Księdze Przysłów 14:15 czytamy: „Niedoświadczony daje wiarę każdemu słowu, lecz roztropny rozważa swe kroki”. Zadaj więc sobie pytania: „Czy to źródło jest znane z rzetelności? Czy dana informacja znajduje potwierdzenie także gdzie indziej?” Jeżeli masz wątpliwości, czy jest prawdziwa, w ogóle się na nią nie powołuj.
Kiedy się upewnisz co do rzetelności źródła, dobrze przemyśl, jak zamierzasz użyć określonych informacji. Sprawdź, czy twój sposób wykorzystania cytatów i danych liczbowych będzie zgodny z kontekstem, z którego zostały wyjęte. Starając się wypowiadać dobitnie, uważaj, żebyś na przykład wyrażenia „niektórzy ludzie” nie zamienił na „większość”, „wiele osób” — na „wszyscy”, a „w niektórych wypadkach” — na „zawsze”. Gdybyś zawyżał liczby i wyolbrzymiał fakty, rozmiary zjawisk bądź powagę sytuacji, słuchacze mogliby zacząć wątpić w twoją rzetelność.
Jeżeli przekazując informacje, zawsze dbasz o ścisłość, zyskasz opinię osoby szanującej prawdę. Postawi to w dobrym świetle wszystkich Świadków Jehowy. A co ważniejsze, przysporzy chwały „Jehowie, Bogu prawdy” (Ps. 31:5).
POMOCNE WSKAZÓWKI
Jeżeli nie znasz dobrze odpowiedzi na pytanie, nie próbuj zgadywać.
Opieraj swe wypowiedzi na „wzorze zdrowych słów” zawartym w Biblii.
Rób dobry użytek z narzędzi do studiowania.
Sprawdzaj ścisłość danych statystycznych, cytatów i relacji z czyichś przeżyć, a wykorzystując je, unikaj wyolbrzymiania. Nie zgaduj szczegółów, których nie pamiętasz dokładnie.
ĆWICZENIE: Poproś dojrzałego chrześcijanina, by cię wysłuchał i sprawdził, czy udzielasz ścisłych wyjaśnień w następujących kwestiach: 1) Jaką osobą jest Jehowa i skąd to wiadomo? 2) Dlaczego Jezus oddał swe życie w ofierze i jak możemy odnieść z tego pożytek? 3) Czego Jezus dokonał, odkąd objął władzę królewską?

ahmadeusz · Administrator

Środa 24 marca
Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym? (Mat. 24:45).

W roku 1919 Jezus ustanowił małą grupę swoich namaszczonych braci „niewolnikiem wiernym i roztropnym”. Niewolnik ten przewodzi w dziele głoszenia i dostarcza naśladowcom Chrystusa „pokarm we właściwym czasie”. Szatan i jego świat bardzo starają się utrudnić, a nawet uniemożliwić niewolnikowi wykonanie zleconego mu zadania. Gdyby niewolnik nie miał wsparcia Jehowy, sam nie byłby w stanie się z niego wywiązać. Jednak mimo dwóch wojen światowych, okrutnych prześladowań, ogólnoświatowych kryzysów ekonomicznych i niesprawiedliwego traktowania niewolnik wierny i roztropny nadal dostarcza naśladowcom Chrystusa pokarm duchowy we właściwym czasie. Pomyśl o ogromnej liczbie publikacji, z których możemy obecnie nieodpłatnie korzystać w przeszło 900 językach! To niepodważalny dowód Bożego wsparcia. Zwróć też uwagę na inny dowód — dzieło głoszenia. Dobra nowina naprawdę jest głoszona „na całym świecie” (Mat. 24:14).

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 10 nisan) Łukasza 19:45-48; Mateusza 21:18, 19; 21:12, 13

Kolejny tekst dzienny, w którym zlekceważono lekcję 40 Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej. Na przykład rok 1919 jest wzięty z kalendarza Gregoriańskiego, Kościoła Rzymskokatolickiego i według znawców tematu jest jest to data błędna. Używanie tych dat to przejaw niewiedzy, ignorancji bądź głupoty i gigantycznej niegodziwości. Temat omawia 3 list otwarty do Prezydenta - Chrześcijańska rachuba kłamstw i bardzo grzeszne daty.

Również kwestia niewolnika wiernego i roztropnego według mojej wiedzy to czysta fantasmagoria. Analizuję ją w liście otwartym do Świadków Jehowy zatytułowanym - Przez 1900 lat nie było niewolnika.

ahmadeusz · Administrator

Świadkowie Jehowy uczyli mnie, że tekst dzienny najlepiej czytać rano:

Wykupujmy czas na czytanie i studium.
W słowie wstępnym do broszury Codzienne badanie Pism na rok 1999 czytamy: „Najlepiej rozważać tekst dzienny i komentarz podany w tej broszurze z samego rana. Odniesiesz wtedy wrażenie, jakby to Jehowa, Wspaniały Nauczyciel, budził cię swymi pouczeniami.

Po przemyśleniu tematu doszedłem do wniosku, że tekst dzienny najlepiej czytać po zachodzie słońca, kiedy zgodnie z biblijnym podziałem dnia zaczyna się nowy dzień:

"Dzień Hebrajczyków rozpoczynał się wieczorem, po zachodzie słońca, a kończył nazajutrz o tej samej porze. Trwał zatem od jednego wieczora do drugiego. „Od wieczora do wieczora macie obchodzić wasz sabat” (Kpł 23:32).

Kiedy zachodzi słońce, według Biblii zaczyna się nowy dzień i jeżeli wyrobimy nawyk czytania Tekstu Dziennego wówczas będziemy żyli rytmem biblijnych nocy i dni. Oczywiście nie przeszkadza to temu by rano kolejny raz przeczytać tekst dzienny.

ahmadeusz · Administrator

W Krakowie zaszło słońce, znaczy się, że według Biblii zaczął się nowy dzień. Czas na przeczytanie kolejnego tekstu dziennego:

Czwartek 25 marca
[Chrystus] ze względu na swoją bojaźń wobec Boga został wysłuchany (Hebr. 5:7).

Podczas obchodzonego co roku Dnia Przebłagania arcykapłan, zanim wszedł do Miejsca Najświętszego z krwią ofiar, musiał spalić kadzidło. W ten sposób zabiegał o uznanie Boga. Czego nas to uczy? Kiedy Jezus był na ziemi, zanim złożył w ofierze swoje życie, musiał zrobić coś ważnego — ważniejszego nawet niż wybawienie ludzkości. Co takiego? Musiał przez całe życie być nieskazitelny, żeby Jehowa mógł przyjąć jego ofiarę. W ten sposób Jezus dowiódł, że robienie tego, co się podoba Jehowie, to właściwa droga życiowa. Wykazał słuszność zwierzchnictwa Jehowy. Przez całe swoje życie na ziemi pozostawał posłuszny Jehowie. Chociaż był wystawiony na wiele pokus i przechodził różne próby, był zdecydowany dowieść, że sposób, w jaki jego Ojciec sprawuje władzę, jest najlepszy (Filip. 2: Cool

. w19.11 s. 21, ak. 6, 7

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 11 nisan) Łukasza 20:1-47

Według mojej wiedzy data 11 nisan to czysta fantasmagoria, nie poparta żadnym wersetem biblijnym. Bardzo proszę przeczytajmy początek 20 rozdziału Księgi Łukasza:

"Pewnego dnia, gdy nauczał w świątyni i głosił dobrą nowinę, podeszli do niego naczelni kapłani, uczeni w piśmie i starsi ludu..." W dalszej części nie udało mi się też znaleźć żadnej wzmianki, według której był to 11 nisan. Zastanawiam się tylko dlaczego i po co Świadkowie Jehowy kłamią w tej kwestii?

ahmadeusz · Administrator

ahmadeusz · Administrator

Piątek 26 marca
Wy zawsze byliście przy mnie, gdy przechodziłem próby (Łuk. 22:2 Cool

.

Jezus przez cały czas trwania swojej działalności ewangelizacyjnej mógł liczyć na wiernych apostołów, którzy okazali się prawdziwymi przyjaciółmi (Prz. 18:24). Bardzo ich cenił. W trakcie działalności Jezusa żaden z jego cielesnych braci w niego nie uwierzył (Jana 7:3-5). W pewnym momencie krewni uznali nawet, że oszalał (Marka 3:21). Inaczej traktowali go apostołowie, do których w ostatnią noc swojego życia wypowiedział słowa dzisiejszego tekstu dziennego. Chociaż apostołom zdarzało się rozczarować Jezusa, on nie skupiał się na ich błędach, ale dostrzegał ich wiarę (Mat. 26:40; Marka 10:13, 14; Jana 6:66-69). W ostatnią noc przed śmiercią powiedział im: „Nazwałem was przyjaciółmi, bo przekazałem wam wszystko, co usłyszałem od swojego Ojca” (Jana 15:15). Nie ulega wątpliwości, że przyjaciele byli dla Jezusa wielkim wsparciem. w19.04 s. 11, ak. 11, 12

Chociaż bywało, że za najszanowniejszym władcą Jehoszua Masziach (Jezusem Chrystusem chodziły tłumy to w ostatnich dniach pozostała z nim mała garstka uczniów i mogło się wydawać, że misja Chrystusa dobiegła końca jednak tak się nie stało. Bardzo proszę przejdźmy do czytania Biblii w okresie pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 12 nisan) Łukasza 22:1-6; Marka 14:1, 2, 10, 11

Tym razem w zacytowanym wersecie znajdujemy konkretną datę dzienną:

Marka 14:1, 2
Za dwa dni była Pascha oraz Święto Przaśników. Naczelni kapłani i uczeni w piśmie* szukali sposobu, jak podstępem schwytać Jezusa i go zabić, bo mówili: „Tylko nie podczas święta. Mogłoby dojść do rozruchów wśród ludu”.

Pascha i Święto przaśników wypada 15 dnia miesiąca Abib (Nisan). Czyli dzień wcześniej wypadał 14 Abib (Nisan), a dwa dni wcześniej to 13 Abib (Nisan), a nie 12 jak podali Świadkowie Jehowy. Rozumiem, że tego typu kłamstwa mogą powielać Świadkowie Jehowy, którzy nie znają dat biblijnych świąt, ale wiem, że niektórzy znają a pomimo tego kłamią. Powstaje pytanie na które nie mam odpowiedzi - po co i dlaczego? Z najważniejszym dla Świadków Jehowy świętem powiązano wiele innych kłamstw, które opisałem w liście otwartym zatytułowanym - Błędy i kłamstwa związane z Pamiątką. Po dziś dzień nie dostałem odpowiedzi na zawarte w liście tezy i pytania.

ahmadeusz · Administrator

Słońce już zaszło, według biblijnego podziału dnia mamy noc rozpoczynającą nowy dzień:

PAMIĄTKA po zachodzie słońca
Sobota 27 marca
Sam duch Boży razem z naszym duchem zaświadcza, że jesteśmy dziećmi Bożymi (Rzym. 8:16).

Skąd ktoś wie, że został wybrany do życia w niebie? Odpowiedź znajdujemy w słowach apostoła Pawła do chrześcijan w Rzymie, „powołanych, żeby być świętymi”. Oprócz słów będących dzisiejszym tekstem dziennym napisał im: „Nie otrzymaliście ducha niewoli, żeby znowu odczuwać strach, ale ducha usynowienia, dzięki któremu wołamy: ‚Abba, Ojcze!’” (Rzym. 1:7; 8:15). Tak więc pomazańcy wiedzą, że zostali wybrani do życia w niebie, ponieważ Bóg za pośrednictwem swojego świętego ducha wzbudza w nich taką pewność (1 Tes. 2:12). Osoby, które otrzymały powołanie niebiańskie, są co do tego przekonane — Jehowa nie pozostawia w ich umysłach i sercach żadnych wątpliwości (1 Jana 2:20, 27). Nie potrzebują, żeby ktokolwiek potwierdzał ich namaszczenie. w20.01 s. 22, ak. 7, 8

Świadkowie Jehowy wierzą, że tylko osoby namaszczone do życia w Niebie powinny przyjmować eucharystię - pić wino i jeść przaśniki, ale jeżeli ktoś nawet mniema, że powinien w niej uczestniczyć może się mylić. Napisali o tym kiedyś w Strażnicy:

"Przyczyny mylnych przekonań
12 Chrześcijańscy pomazańcy są absolutnie pewni, że mają powołanie niebiańskie. A co z osobami, które go nie mają, lecz spożywają emblematy na Pamiątce? Skoro już wiedzą, że nigdy nie żywiły nadziei niebiańskiej, niewątpliwie usłuchają głosu sumienia i przestaną je przyjmować. Bóg nie patrzyłby z uznaniem na kogoś, kto twierdzi, że został powołany na niebiańskiego króla i kapłana, a wie, że w rzeczywistości jest inaczej (Rzymian 9:16; Objawienie 20:6). Gdy Korach z plemienia Lewiego zuchwale zabiegał o udział w kapłaństwie Aaronowym, Jehowa go uśmiercił (Wyjścia 28:1; Liczb 16:4-11, 31-35). Jeśli chrześcijanin uświadomi sobie, że niesłusznie spożywał emblematy na Pamiątce, powinien tego zaprzestać i pokornie prosić Jehowę o przebaczenie (Psalm 19:13). Dlaczego ktoś może dojść do mylnego przekonania, że otrzymał powołanie niebiańskie? Przyczyną utraty zainteresowania życiem na ziemi bywa śmierć współmałżonka lub inna tragedia. Ktoś mógłby też pragnąć takiej samej przyszłości, jakiej spodziewa się bliski przyjaciel uważający siebie za pomazańca. Rzecz jasna Bóg nikogo nie upoważnił do szukania kandydatów do namaszczenia. Ponadto dziedzice Królestwa nie słyszą głosów od Boga mających potwierdzać ich powołanie."

Bardzo proszę przejdźmy do czytania Biblii w okresie pamiątki. Tradycyjnie jak co roku podano sfałszowane daty. Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 13 nisan) Łukasza 22:7-13; Marka 14:12-16

Bardzo proszę zobaczmy do wersetów, na które się powołano się w tekście:

Łukasza 27:7,8
Nadeszło Święto Przaśników, podczas którego należało złożyć ofiarę paschalną. Jezus polecił więc Piotrowi i Janowi: „Idźcie przygotować nam posiłek paschalny”...

Data tu jest niekonkretna bo Święto Przaśników trwa od 15 do 21 dnia miesiąca Abib (Nisan). Zobaczmy proszę na kolejny werset:

Marka 14:12
Pierwszego dnia Święta Przaśników, gdy jak zwykle składano ofiarę paschalną, uczniowie zapytali Jezusa: „Gdzie chcesz, żebyśmy poszli ci przygotować posiłek paschalny?”.

Tu już mamy zapisany konkretny dzień - pierwszy dzień Święta Przaśników, to jest 15 Abib (Nisan). Dzień ten został ustanowiony jeszcze przed wyjściem z Egiptu:

Wyjścia 12:17, 18
I będziecie obchodzić Święto Przaśników, gdyż w tymże dniu wyprowadzę wasze zastępy z ziemi egipskiej. I macie zachowywać ten dzień przez wszystkie wasze pokolenia jako ustawę po czas niezmierzony. W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca, macie jeść wieczorem przaśniki aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca.

Liczb 33:1-4
To były etapy wędrówki synów Izraela, którzy wyszli z ziemi egipskiej w swoich zastępach pod ręką Mojżesza i Aarona. Mojżesz zaś spisywał miejsca wymarszu według ich etapów na rozkaz Jehowy; a oto etapy od jednego miejsca ich wymarszu do drugiego: I wyruszyli z Rameses w miesiącu pierwszym, piętnastego dnia miesiąca pierwszego. Zaraz nazajutrz po Passze synowie Izraela wyszli z podniesioną ręką na oczach wszystkich Egipcjan. Przez cały ten czas Egipcjanie grzebali tych, których Jehowa zabił wśród nich, czyli wszystkich pierworodnych; i Jehowa wykonał wyroki na ich bogach.

Kapłańska 23:6
A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Jehowy.

Dla osób zorientowanych w biblijnych świętach, jest to kwestia oczywista. 15 Abib (Nisan) najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) spotkał się z uczniami i umówił się na tak zwaną ostatnią wieczerzę, która suę odbyła 16 Abib (Nisan). Świadkowie Jehowy kłamią, że było to 14 Nisan, co oczywiście jest sprzeczne z datami podanymi w Biblii:

(wydarzenia po zachodzie słońca: 14 nisan) Łukasza 22:14-65

ahmadeusz · Administrator

Niedziela 28 marca
Nie ma miłości większej niż ta, gdy ktoś oddaje życie za swoich przyjaciół (Jana 15:13).

„Prawo Chrystusowe” opiera się na najlepszej możliwej podstawie — na miłości (Gal. 6:2). Jezus kierował się miłością we wszystkim, co robił. Miłość wyraża się między innymi poprzez litość, czyli szczere współczucie. Pobudzany litością, Jezus nauczał tłumy, uzdrawiał chorych, karmił głodnych i wskrzeszał zmarłych (Mat. 14:14; 15:32-38; Marka 6:34; Łuk. 7:11-15). Chętnie przedkładał potrzeby innych ponad swoje. Największym wyrazem jego miłości jest to, że oddał za nas życie. Możemy naśladować Jezusa, przedkładając potrzeby innych ponad własne. Oprócz tego możemy rozwijać szczere współczucie dla osób mieszkających na naszym terenie. Kiedy to uczucie pobudza nas do głoszenia i nauczania, okazujemy posłuszeństwo prawu Chrystusowemu.

Temat ofiarnej śmierci rozwinięto w liście apostolskim:

Rzymian 5:6-11
Albowiem Chrystus, gdy jeszcze byliśmy słabi, w wyznaczonym czasie umarł za ludzi bezbożnych. Gdyż mało kto umrze za prawego; owszem, za dobrego może i ktoś odważy się umrzeć. Ale Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. Tym bardziej więc, skoro teraz dzięki jego krwi zostaliśmy uznani za prawych, będziemy za jego pośrednictwem wybawieni od srogiego gniewu. Bo jeśli będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, to tym bardziej teraz, będąc pojednani, zostaniemy wybawieni dzięki jego życiu. I nie tylko to, lecz także radujemy się w Bogu przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przez którego teraz dostąpiliśmy pojednania.

Warto tu dodać, że litość najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) była zwodnicza. Nauczał, a raczej zwodził tłumy przykładami mającymi ukryte tajne znaczenie:

Mateusza 9:35, 36; Marka 6:34; Mateusza 13:34; Marka 4:34; Łukasza 8:10; Marka 4:10-12
A Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie oraz lecząc wszelką dolegliwość i wszelką niemoc. Widząc tłumy, litował się nad nimi, były bowiem złupione i porzucone niczym owce bez pasterza. (…) A on, wyszedłszy, ujrzał wielki tłum, lecz ulitował się nad nimi, gdyż byli jak owce bez pasterza. I zaczął ich nauczać wielu rzeczy. (…) Wszystko to Jezus mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił (…) Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił, ale na osobności wszystko swym uczniom wyjaśniał. (…) On zaś rzekł: „Wam dano zrozumieć święte tajemnice królestwa Bożego, ale dla pozostałych jest to w przykładach, żeby patrząc, patrzyli na próżno, i słuchając, nie pojęli znaczenia. (…) A gdy został sam, ci wokół niego wraz z dwunastoma zaczęli go pytać o te przykłady. I przemówił do nich: „Wam dano świętą tajemnicę królestwa Bożego, ale dla tych na zewnątrz wszystko dzieje się w przykładach, żeby patrząc, patrzyli, a jednak nie widzieli, i słuchając, słyszeli, a jednak nie pojęli sensu ani w ogóle nie zawrócili i nie dostąpili przebaczenia”.

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 14 nisan) Łukasza 22:66-71

Według Biblii nie był to dzień 14, ale 16, ale by to wiedzieć trzeba poznać szczegóły kalendarza opisanego w Biblii. Taka elementarna wiedza powinna być dobrze znana wśród Świadków Jehowy:

Hebrajczyków 5:11-14 (...)Mamy o nim wiele do powiedzenia, lecz trudno to wyjaśnić, gdyż staliście się otępiali w słuchaniu. Bo chociaż ze względu na czas doprawdy powinniście być nauczycielami, wy znowu potrzebujecie kogoś, kto by was od początku uczył elementarnych rzeczy ze świętych oświadczeń Bożych, i staliście się jak potrzebujący mleka, a nie stałego pokarmu. Każdy bowiem, kto spożywa mleko, jest nie zaznajomiony ze słowem prawości, bo jest niemowlęciem. Ale pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy dzięki używaniu mają władze poznawcze wyćwiczone, aby odróżniać to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe.

ahmadeusz · Administrator

Poniedziałek 29 marca
[Jehowa] posłał mnie, żebym oznajmiał jeńcom wyzwolenie, (...) żebym zdruzgotanym niósł wolność (Łuk. 4:1 Cool

.

Jezus umożliwił ludziom uwolnienie od ciężaru nauk głoszonych przez przywódców religijnych. Wielu Żydów żyjących w czasach Jezusa było w niewoli tradycji i fałszywych nauk (Mat. 5:31-37; 15:1-11). Osoby, które miały przewodzić ludowi, były w sensie duchowym ślepe. Odrzuciły Mesjasza i głoszone przez niego nauki, przez co pozostały w duchowym mroku, a ich grzechy nie zostały przebaczone (Jana 9:1, 14-16, 35-41). Ponieważ Jezus uczył prawdy i dawał dobry przykład, pokazał osobom potulnym, jak mogą uwolnić się od fałszywych nauk (Marka 1:22; 2:23 do 3:5). Poza tym Jezus umożliwił ludziom wyzwolenie z niewoli odziedziczonego grzechu. Na podstawie okupu Bóg może przebaczyć grzechy tym, którzy wierzą w tę ofiarę i pokazują to swoimi czynami (Hebr. 10:12-1 Cool

.

Myślę, że bardzo dobrym uzupełnieniem tego listu jest myśl, z Hebrajczyków:

Hebrajczyków 10:26-31
Bo jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu oraz ognista zazdrość, która ma strawić przeciwników. Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech. Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: „Pomsta jest moja, ja odpłacę”; i znowu: „Jehowa będzie sądził swój lud”. Straszliwa to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.

Okazuje się, że los chrześcijan, którzy świadomie grzeszą jest gorszy od starożytnych Izraelitów. Bardzo proszę zajrzyjmy na czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 15 nisan) Mateusza 27:62-66

Data 15 nisan użyta w tym przypisie jest oczywiście fałszywa. Świadkowie Jehowy, a zwłaszcza Ciało Kierownicze (Kolegium Biskupów) tkwią w duchowym mroku i bardzo do tego grona pasują słowa dzisiejszego tekstu dziennego:

"Osoby, które miały przewodzić ludowi, były w sensie duchowym ślepe. Odrzuciły Mesjasza i głoszone przez niego nauki, przez co pozostały w duchowym mroku, a ich grzechy nie zostały przebaczone..."

ahmadeusz · Administrator

Wtorek 30 marca
Za jego sprawą zostaliście opieczętowani obiecanym duchem świętym, który jest gwarancją naszego dziedzictwa (Efez. 1:13, 14).

Jehowa za pośrednictwem ducha świętego wzbudza we wszystkich namaszczonych chrześcijanach całkowite przekonanie, że zostali przez Niego wybrani. W ten sposób otrzymują oni gwarancję, że w przyszłości będą żyć wiecznie w niebie, a nie na ziemi (2 Kor. 1:21, 22). Czy to znaczy, że jeśli chrześcijanin został namaszczony, pójdzie do nieba bez względu na wszystko? Nie. Ma on pewność, że został do tego wybrany. Musi jednak pamiętać o następującej radzie: „Bracia, tym pilniej starajcie się wytrwać jako powołani i wybrani, bo jeśli będziecie przejawiać te cechy, nigdy nie upadniecie” (2 Piotra 1:10). Chociaż więc pomazańcy są wybrani do życia w niebie, otrzymają tę nagrodę tylko wtedy, gdy pozostaną wierni (Filip. 3:12-14; Hebr. 3:1; Obj. 2:10).

O tym, że pomazańcy Świadków Jehowy bywają niewierni świadczą daty sprzeczne z biblijnymi zapisami, które są zwłaszcza propagowane w czasie tak zwanej pamiątki:

Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:

(wydarzenia przed zachodem słońca: 16 nisan) Łukasza 24:1-12

Rzeczą dla mnie niezrozumiałą jest to, dlaczego Świadkowie Jehowy tak postępują?

ahmadeusz · Administrator

Środa 31 marca
Bezmyślne słowa są jak pchnięcia mieczem, ale język mądrych jest lekarstwem (Prz. 12:1 Cool

.

Trzej fałszywi pocieszyciele Hioba nie okazali mu współczucia między innymi dlatego, że nie zadali sobie trudu, żeby zrozumieć, co tak naprawdę go spotkało. Oceniali po pozorach. W rezultacie wyciągnęli błędne wnioski i surowo osądzili Hioba. Jak możemy uniknąć popełnienia podobnego błędu? Pamiętajmy, że tylko Jehowa zna wszystkie fakty dotyczące sytuacji danej osoby. Słuchajmy uważnie, co cierpiąca osoba mówi. Skupiajmy się nie tylko na jej słowach, ale też starajmy się poczuć jej ból. Dopiero wtedy będziemy mogli okazać jej prawdziwą empatię. Współczucie powstrzyma nas od rozpowszechniania krzywdzących plotek na temat problemów, z którymi zmagają się inni. Plotkarz nie buduje zboru, tylko go burzy (Prz. 20:19; Rzym. 14:19). Może zranić osobę, która i tak już cierpi (Efez. 4:31, 32). O wiele lepiej jest dostrzegać u innych zalety i zastanawiać się nad tym, jak możemy im pomóc radzić sobie z problemami!

Język mądrych jest lekarstwem, a lekarstwa bywają gorzkie. Najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nie stronił od słów, zwrotów mogących uchodzić za obraźliwe:

Mateusza 12:33-37
Albo sprawcie, żeby drzewo było wyborne i jego owoc wyborny, albo sprawcie, żeby drzewo było spróchniałe i jego owoc zgniły; bo drzewo poznaje się po jego owocu. Pomiocie żmijowy, jak możecie mówić rzeczy dobre, skoro jesteście niegodziwi? Bo z obfitości serca mówią usta. Dobry człowiek ze swego dobrego skarbu wydobywa rzeczy dobre, natomiast niegodziwy człowiek ze swego niegodziwego skarbu wydobywa rzeczy niegodziwe. Mówię wam, że z każdej nieużytecznej wypowiedzi, którą ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w Dniu Sądu; bo na podstawie twoich słów zostaniesz uznany za prawego i na podstawie twoich słów zostaniesz potępiony”.

ahmadeusz · Administrator

Czwartek 1 kwietnia
Prawdziwy przyjaciel okazuje miłość przez cały czas (Prz. 17:17).

Arystarch z macedońskiego miasta Tesalonika okazał się dla apostoła Pawła lojalnym przyjacielem. Pierwsza wzmianka o nim dotyczy trzeciej podróży misjonarskiej Pawła. Arystarch towarzyszył apostołowi podczas jego wizyty w Efezie. Został wtedy porwany przez tłum (Dzieje 19:29). Kiedy go uwolniono, nie próbował unikać niebezpieczeństwa, ale lojalnie pozostał z Pawłem. Kilka miesięcy później w Grecji dalej był przy Pawle, mimo że przeciwnicy nieustannie próbowali zabić apostoła (Dzieje 20:2-4). W roku 58 n.e. Paweł został uwięziony i odesłany do Rzymu. W tej długiej podróży Arystarch również mu towarzyszył. Razem przeżyli rozbicie się statku (Dzieje 27:1, 2, 41). W Rzymie Arystarch najwyraźniej przez pewien czas był uwięziony z Pawłem (Kol. 4:10). Nic dziwnego, że Paweł czuł się zachęcony postawą tego lojalnego przyjaciela. Podobnie jak Arystarch możemy okazać się lojalnymi przyjaciółmi dla naszych braci i sióstr — nie tylko w dobrych chwilach, ale też „w chwilach udręki”.

Obserwując życie, zauważyłem, że pojęcie słowa przyjaźń bywa różnie, czasem opacznie rozumiane.
Zdarza się, że ktoś nazywa przyjacielem kogoś znajomego, kogoś z kim lubi spędzać czas lub też kogoś, kto nas chwali, schlebia, wbija w poczucie dumy, ale zdarza się, że tak zwani najwięksi 'przyjaciele' tak naprawdę są naszymi największymi wrogami i swoim postępowaniem sprawiają, że zbliżamy się do Piekła. Najszanowniejszy pan Henry Ford na temat przyjaciół napisał:

„Najlepszym przyjacielem jest ten, kto pozwala wydobyć ze mnie to co najlepsze.”

Na to czym jest prawdziwa przyjaźń rzuca więcej światła myśl najszanowniejszego pana Benjamina Franklina, uczonego i polityka amerykańskiego:

„Nasi krytycy są naszymi przyjaciółmi; wytykają nam nasze przewiny.”

Ciekawie na temat przyjaźni napisano w Koranie:

Sura 9:71
Wierzący mężczyźni i wierzące kobiety są dla siebie nawzajem przyjaciółmi. Oni nakazują sobie to, co uznane, a zakazują sobie tego, co naganne. Oni odprawiają modlitwę i dają jałmużnę, są posłuszni Bogu i Jego Posłańcowi. Tym Bóg okaże miłosierdzie. Zaprawdę, Bóg jest potężny, mądry!

Jeżeli ktoś zachęca nas do czegoś złego, to nawet jeżeli jest to ktoś nam najbliższy, nie jest to przyjaciel, ale wróg i głupiec. Bywa, że głupcy wspierają się w czynieniu zła:

Sura 9:67
Obłudni mężczyźni i obłudne kobiety nakazują sobie wzajemnie to, co jest zakazane, a powstrzymują się od tego, co jest uznane, i zaciskają ręce. Oni zapomnieli o Bogu i On o nich zapomniał. Zaprawdę, obłudnicy szerzą zepsucie!"

ahmadeusz · Administrator

Piątek 2 kwietnia
Szczęśliwi i święci są wszyscy, którzy mają udział w pierwszym zmartwychwstaniu (Obj. 20:6).

Chrześcijanin namaszczony duchem może czuć się niegodny tego wielkiego zaszczytu. Ale ani przez chwilę nie wątpi w to, że został przez Jehowę wybrany. Kiedy rozmyśla o nadziei na życie w niebie, jego serce przepełnia radość i wdzięczność (1 Piotra 1:3, 4). Czy to znaczy, że pomazańcy chcą umrzeć? Na to pytanie znajdujemy odpowiedź w słowach apostoła Pawła. Porównał on ludzkie ciało do namiotu i napisał: „W tym namiocie przytłoczeni wzdychamy, ale nie znaczy to, że chcemy z niego wyjść. Chcemy raczej wejść do tego drugiego — żeby życie wchłonęło to, co śmiertelne” (2 Kor. 5:4). Namaszczeni chrześcijanie nie stracili zainteresowania życiem na ziemi ani nie chcą jak najszybciej go zakończyć. Przeciwnie, cieszą się nim i wykorzystują każdy dzień na służenie Jehowie razem z rodziną i przyjaciółmi. Jednak bez względu na to, co robią, zawsze mają w pamięci swoją wspaniałą nadzieję na przyszłość (1 Kor. 15:53; 2 Piotra 1:4; 1 Jana 3:2, 3).

Nadzieja na przyszłość może być wspaniała, ale jeżeli okażemy się niewierni to przyszłość może być koszmarna:

Hebrajczyków 10:26-31
Bo jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu oraz ognista zazdrość, która ma strawić przeciwników. Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech. Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: „Pomsta jest moja, ja odpłacę”; i znowu: „Jehowa będzie sądził swój lud”. Straszliwa to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.

Dobrze jest pamiętać o przyszłej nagrodzie, ale również brać pod rozwagę karę.

ahmadeusz · Administrator

Sobota 3 kwietnia
Jehowa karci tych, których kocha (Hebr. 12:6).

W ramach szkolenia nasz kochający Ojciec czasami musi nas skorygować. Karci nas w różny sposób. Na przykład możemy zrozumieć, że powinniśmy zmienić swój sposób myślenia lub postępowania, gdy czytamy Jego Słowo albo jesteśmy na zebraniu. Potrzebnej pomocy mogą nam też udzielić starsi. Bez względu na to, jaką formę przyjmuje skarcenie od Jehowy, zawsze wypływa z miłości (Jer. 30:11). Poza tym Jehowa wspiera nas w trudnych chwilach. Troskliwy ojciec chroni swoje dzieci, kiedy grozi im jakieś niebezpieczeństwo. Tak samo nasz niebiański Ojciec wspiera nas, kiedy zmagamy się z przeciwnościami. Posługuje się swoim świętym duchem, żeby chronić nas pod względem duchowym (Łuk. 11:13). Chroni nas również pod względem emocjonalnym. Na przykład dał nam wspaniałą nadzieję na przyszłość. Ta nadzieja pomaga nam nie poddawać się mimo trudności. Pomyśl: Bez względu na to, co złego może nas spotkać, nasz kochający Ojciec usunie skutki każdej krzywdy. Wszystkie próby są tymczasowe, a błogosławieństwa od Jehowy — wieczne (2 Kor. 4:16-1 Cool

.

ahmadeusz · Administrator

Niedziela 4 kwietnia
Duch zawiści, który w nas zamieszkał, stale pożąda różnych rzeczy (Jak. 4:5).

Walkę z zawiścią można wygrać! Rozważmy przykład braci Józefa. Lata po tym, jak sprzedali go do niewoli, spotkali go w Egipcie. Zanim Józef ujawnił, kim jest, postanowił sprawdzić, czy się zmienili. Zaprosił ich na posiłek, podczas którego okazywał nadzwyczajne względy najmłodszemu z nich, Beniaminowi (Rodz. 43:33, 34). Jednak nic nie wskazuje na to, żeby braci ogarnęła zawiść. Przeciwnie, pokazali, że szczerze troszczą się o Beniamina i o swojego ojca, Jakuba (Rodz. 44:30-34). Braciom Józefa udało się wyzbyć zawiści, co przyczyniło się do odbudowania pokojowych relacji w rodzinie (Rodz. 45:4, 15). Kiedy my wykorzeniamy z serca zawiść, przyczyniamy się do pokoju w rodzinie i zborze. Jehowa chce, żebyśmy zwalczali zawiść i zabiegali o pokój. Jeśli pielęgnujemy pokorę, uczucie zadowolenia i wdzięczność, nie zostawimy miejsca na zawiść.