| ahmadeusz |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 07 Wrz 2015 |
| Posty: 2146 |
Przeczytał: 23 tematy
Ostrzeżeń: 0/7
|
Płeć: Mężczyzna |
|
|
 |
|
 |
|
Biblia, co oznacza to słowo? Jakie księgi się na nią składają?
Z pojęciem Biblia bywa też powiązane słowo ‘kanon’. Co ono oznacza?
Proszę zajrzyjmy do książki „Wnikliwe poznawanie Pism” i zobaczmy co oznaczają te terminy.
BIBLIA - Pismo Święte, natchnione Słowo Jehowy, które ze względu na starożytne pochodzenie, łączny nakład, liczbę przekładów, wybitne walory literackie oraz doniosłe znaczenie dla całej ludzkości uznawane jest za Księgę wszech czasów...
Nazwa. Słowo „Biblia” trafiło do polszczyzny poprzez łacinę, a wywodzi się od greckiego wyrazu biblía, czyli „książeczki”...
Z czasem wyrazem biblía zaczęto określać rozmaite pisma, zwoje, księgi, a wreszcie zbiór mniejszych ksiąg składających się na Biblię. Hieronim nazwał go Boskim Księgozbiorem — Bibliotheca Divina.
KANON (biblijny).
Hebrajskie słowo kanéh oznacza trzcinę, która pierwotnie służyła jako przyrząd pomiarowy (Eze 40:3-8; 41:8; 42:16-19)...
Mianem „kanonu biblijnego” przyjęło się określać listę lub zbiór natchnionych ksiąg zasługujących na to, by ich używać jako miernika przy ustalaniu właściwych wierzeń i nauk oraz sposobu postępowania.
Z przytoczonych definicji wynika, że Biblia jest podstawą wierzeń i mierników moralnych ludzi wierzących.
Dlatego, że wiele jest różnych kościołów nie ma jednej Biblii z jednym zestawem ksiąg.
Nie ma też jednego kanonu.
Kościoły Katolickie mają swoje Biblie.
Kościoły Protestanckie mają swoje Biblie.
Kościoły Prawosławne mają swoje Biblie.
Kościoły Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich ma swoje Biblie.
Kościoły Starotestamentowe mają swoje Biblie.
Naszą analizę zacznijmy od Starego Testamentu zwanego też pismami Hebrajskimi.
W najmniejszej wersji Kanon Pism Hebrajskich zawiera Torę, zwaną również Pięcioksięgiem Mojżeszowym.
Tora zachowała się w dwóch podstawowych wersjach.
Pierwsza przyjęta została przez większość Kościołów Chrześcijańskich.
Drugą zachowali Samarytanie, którzy pochodzą od Izraelitów z Państwa Północnego.
Przechowany rękopis Pięcioksięgu w redakcji odmiennej od tekstu masoreckiego, spisany jest alfabetem starohebrajskim.
Niestety nie mam do niego dostępu i nie wiem czym się różni od Pięcioksięgu ogólnie dostępnego.
Znanym i zarazem największym Kanonem Pism Hebrajskich jest tak zwana Septuaginta.
Septuaginta [łac.], najstarszy przekład gr. Starego Testamentu, powstały wg podania w Aleksandrii 284-247 p.n.e. (na użytek Żydów w Egipcie); wg legendy (List Pseudo-Arysteasza) przekładu Pięcioksięgu dokonało 72 tłumaczy w ciągu 70 dni (stąd nazwa);
Na kanon Septuaginty składa się 49 ksiąg:
1. Rodzaju; 2. Wyjścia; 3. Kapłańska; 4. Liczb; 5. Powtórzonego Prawa; 6. Jezusa (Jozuego);
7. Sędziów; 8. Rut; 9. Samuela 1; 10. Samuela 2; 11. Królów 1; 12. Królów 2; 13. Kronik 1;
14. Kronik 2; 15. Ezdrasza 1; 16. Ezdrasza 2 (Nehemiasza); 17. Ezdrasza 3; 18. Tobiasza; 19. Judyty; 20. Estery; 21. Machabejska 1; 22. Machabejska 2; 23. Machabejska 3; 24. Machabejska 4; 25. Hioba; 26. Psalmy; 27. Przysłów; 28. Koheleta; 29. Pieśń nad Pieśniami; 30. Mądrości; 31. Mądrości Jezusa (syna Syracha); 32. Izajasza; 33. Jeremiasza; 34. Lamentacje - zbiór Jeremiasza; 35. Barucha; 36. Ezechiela; 37. Daniela; 38. Ozeasza; 39. Joela; 40. Amosa; 41. Abdiasza; 42. Jonasza; 43. Micheasza; 44. Nahuma; 45. Habakuka; 46. Sofoniasza; 47. Aggeusza; 48. Zachariasza; 49. Malachiasza
Nie są to wszystkie Pisma Hebrajskie, uznawane za natchnione.
Do najbardziej znanych należy Księga Henocha na którą powołuje się Euzebiusz a Cezarei, jest ona cytowana w obecnym Nowym Testamencie, jest również wymieniona w Naukach i Przymierzach będących częścią Biblii Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Oprócz Ksiąg Henocha warto wymienić takie pisma:
Barucha (syryjska i gr.);
Apokalipsa Ezdrasza;
Apokalipsa Abrahama;
Księga Strażników;
Księga Przypowieści;
Księga Astronomiczna;
Księga Snów;
List Henocha
Księga Jubileuszów;
Życie Adama i Ewy;
Walka Adama i Ewy z diabłem;
Śmierć Adama i Ewy;
Dzieje stworzenia i upadku Adama i Ewy;
Historia wygnania Adama i Ewy;
Historia pokuty Adama i Ewy;
Historia synów Adama, Kaina i Abla;
Historia córek Adama;
Słowa Adama do Seta;
Mandejska Księga Adama i Ewy;
Obietnice Seta;
Jaskinia skarbów;
Gnostycka Ewangelia Ewy....
Nie są to wszystkie Księgi, które ewentualnie można by zaliczyć do kanonu Starego Testamentu.
Przejdźmy teraz do Nowego Testamentu zwanego również Chrześcijańskimi Pismami Greckimi dlatego, że najstarsze zachowane kopie tych pism zachowały się w właśnie w tym języku.
Najmniejszym mi znanym kanonem Nowego Testamentu jest Biblia Chrześcijańskiego Kościoła Marcjonitów.
Marcjon, założyciel tego Kościoła pod wpływem nauk Pawła nauczał o przeciwieństwie między wiarą w Jezusa Chrystusa a przepisami prawa mojżeszowego i między "dobrym Bogiem" Nowego Testamentu a "sprawiedliwym sędzią Jahwe" ze Starego Testamentu; odrzucał też księgi Starego Testamentu i starał się usunąć obecne w Ewangelii starotestamentalne zapożyczenia.
Ich Biblia miała tylko Ewangelię św. Łukasza i 10 listów Pawła.
Z kolei wyznawcy Chrześcijańskiego Kościoła Ebionitów byli zdania, że należy odrzucić wszystkie listy Pawła, którego nazwali zakonu odstępcą.
Używali jednej tylko Ewangelii według Hebrajczyków, według której Jezus urodził się w sposób naturalny.
Według przekazów historycznych Ewangelia ta była spisana po hebrajsku.
Również wyznawcy Chrześcijańskiego Kościoła Sewerian odrzucali Listy Pawła i Dzieje Apostolskie, uznawali natomiast Stary Testament.
Przejdźmy teraz do czasów współczesnych i porównajmy kilka Biblii.
Zacznijmy od Biblii Kościoła Rzymsko Katolickiego i jego oficjalnego stanowiska względem Biblii i jej kanonu.
Zobaczmy co na temat Biblii pisze w Katechizmie i Kodeksie Prawa Kanonicznego.
W Kodeksie Prawa Kanonicznego znajdujemy ciekawy zapis.
Kan. 24 - § 1. Żaden zwyczaj przeciwny prawu Bożemu nie może uzyskać mocy prawa.
Jak dalej przeczytamy, prawo Boże, czyli prawdy przez Boga objawione znajdują się w Biblii:
Pisze o tym w Katechiźmie.
105 Bóg jest Autorem Pisma świętego. "Prawdy przez Boga objawione, które są zawarte i wyrażone w Piśmie świętym, spisane zostały pod natchnieniem Ducha Świętego.
Święta Matka Kościół uważa, na podstawie wiary apostolskiej, księgi tak Starego, jak Nowego Testamentu w całości, ze wszystkimi ich częściami za święte i kanoniczne, dlatego że, spisane pod natchnieniem Ducha Świętego, Boga mają za Autora i jako takie zostały Kościołowi przekazane" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 11.).
Dalej dowiemy się, że nieznajomość Biblii jest nieznajomością Jezusa do czego Kościół usilnie i szczególnie upomina wiernych.
133 Kościół "usilnie i szczególnie upomina wszystkich wiernych... aby przez częste czytanie Pisma świętego nabywali najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa (Flp 3,  . «Nieznajomość Pisma świętego jest nieznajomością Chrystusa (św. Hieronim)" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 25.).
138 Kościół przyjmuje i czci jako natchnione 46 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu.
Spis treści tej Biblii to:
Stary Testament: Księga Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa, Jezusa, Sędziów, Rut, dwie Księgi Samuela, dwie Księgi Królewskie, dwie Księgi Kronik, Księga Ezdrasza, Nehemiasza, Tobiasza, Judyty, Estery, dwie Księgi Machabejskie, Księga Hioba, Psalmów, Przysłów, Koheleta (Eklezjastesa), Pieśń nad pieśniami, Księga Mądrości, Mądrość Jezusa (Syracha - Eklezjastyk), Księga Izajasza, Jeremiasza, Lamentacje, Księga Barucha, Ezechiela, Daniela, Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza;
Nowy Testament: Ewangelie według: św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza, św. Jana, Dzieje Apostolskie, Listy św. Pawła: do Rzymian, dwa Listy do Koryntian, do Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, dwa Listy do Tesaloniczan, dwa Listy do Tymoteusza, Tytusa, Filemona, List do Hebrajczyków, List św. Jakuba, dwa Listy św. Piotra, trzy Listy św. Jana, List św. Judy, Apokalipsa.
To jest obecny Kanon Kościoła Rzymsko Katolickiego.
Wcześniej tak nie było.
Proszę zajrzyjmy zobaczmy co zapisał Euzebiusz z Cezarei w książce ‘Historia Kościelna’, pod którą to historię podpina się Kościół Rzymsko Katolicki.
Skoncentruję się na pismach Nowego Testamentu.
Euzebiusz pisze między innymi tak:
„Z Listów Piotrowych jeden, który się zowie Pierwszy, cieszy się powszechnym uznaniem; czerpią z nich starzy prezbiterzy w swych pismach jako ze źródła niewątpliwego.
Natomiast co do tak zwanego Drugiego Listu istnieje tradycja, że wprawdzie nie należy do Testamentu, ale ponieważ wielu go uważało za pożyteczny, przeto się zachował z innymi pismami.” ...
„Opowiadanie nasze tak daleko postąpiło, że można już w jedne całość zebrać pisma Nowego Testamentu, o których się wspomniało. Na pierwszym miejscu położyć należy świętą Ewangelii tetradę, po której następuje księga Dziejów apostolskiej. Po niej trzeba w spisie umieścić Listy Pawłowe, następnie tak zwany Pierwszy List Jana i tak samo Pierwszy List Piotra; dołączyć jeszcze można, o ile się komu słusznym wydaje,
Apokalipsę Janową; czasu sposobnego wyłożymy, jakie o niej istnieją opinie.
To są księgi powszechnie uznane. Do wątpliwych zaś, chociaż przez wielu uznawanych, należą: tak zw. List Jakuba, Judy, Drugi Piotrowy, oraz Drugi i Trzeci List, przypisywany Janowi, czy to ewangeliście, czy też jakiemuś innemu jego współimiennikowi.
Do podsuniętych powinno się zaliczyć: Dzieje Pawłowe, pismo zwane Pasterzem, Apokalipsę Piotra, prócz tego List, przypisywany Barnabie, Apostołów tak zw. Nauki i jak powiedziałem, jeśli się to komu słusznym wydaje, Jana Apokalipsę. Są bowiem tacy, którzy ją odrzucają, inni zaś znowu ją umieszczają pośród pism powszechnie uznanych. Do ksiąg tego samego rodzaju zaliczają niektórzy jeszcze Ewangelję według Hebrajczyków, w której się lubują przede wszystkim chrześcijanie pochodzenia żydowskiego. Wszystkie te pisma powinny być umieszczone pośród wątpliwych, a spis ich należało koniecznie ustalić, by odróżnić księgi, które tradycja kościelna uważa za prawdziwe, nie sfałszowane i uznane, od innych, odrębnych, które do Testamentu nie należą i są wątpliwe, chociaż im pisarze kościelni po większej części uznania swego nie odmawiają.
Tak będzie można rozpoznać różnicę między tymi pismami a innymi, jakie heretycy podsuwają pod imiona apostolskie. Należą do nich n. p. Ewangelie Piotra, Tomasza, Macieja i jeszcze kilku innych, tudzież Dzieje Andrzeja, Jana i innych apostołów.”
Euzebiusz przytacza też wypowiedzi innych teologów kościelnych na temat kanonu.
„Ponieważ na początku niniejszego dzieła przyrzekliśmy przytaczać przy sposobności te miejsca starodawnych prezbiterów i pisarzy kościelnych, w których piśmiennie przekazali do swych czasów przechowaną tradycję ksiąg kanonicznych a do nich należy także Ireneusz, tedy i jego podamy słowa, a przede wszystkim te, które się odnoszą do świętych Ewangelij i brzmią, jak następuje:
„Otóż Mateusz dla Hebrajczyków napisał i wydał Ewangelię w ich języku ojczystym, podczas gdy Piotr i Paweł w Rzymie ewangelię opowiadali i zakładali kościół. Po ich odejściu Marek, uczeń i tłumacz Piotrowy, przekazał nam również na piśmie to, co Piotr głosił; Łukasz zaś, towarzysz Pawła, w księdze swej złożył ewangelię, jak ją ten apostoł rozszerzał. Następnie Jan, uczeń Jezusa, który spoczywał na piersi Jego, także wydał Ewangelię za swego pobytu w Efezie.”
„Te pisma wylicza Origenes w wyżej przytoczonym dziele swoim. W I zaś księdze swych Komentarzy do Ewangelii Mateusza świadczy odpowiednio do kanonu, że zna cztery tylko Ewangelie, i tak pisze: „Na podstawie tradycji dowiedziałem się w sprawie czterech Ewangelia które jedynie jako niewątpliwe uznaje kościół boży pod niebem istniejący, że pierwszą z nich pisał ongi celnik, a potem apostoł Jezusa Chrystusa, Mateusz, że wydał ją dla wiernych pochodzenia żydowskiego, a pisał w języku hebrajskim. Drugą zaś jest Ewangelia według Marka, który ją ułożył według wskazówek Piotra, i dlatego Piotr w swym Liście katolickim uznaje go za syna, kiedy mówi: „Pozdrawia Was kościół w Babilonie, wybrany razem z Wami, i Marek, syn mój".
Trzecią jest Ewangelia według Łukasza, zatwierdzona przez Pawła, a napisana dla tych, którzy się z pogan wywodzą. Ostatnią wreszcie jest Ewangelia według Jana. W V zaś księdze Komentarzy do Ewangelii według Jana sam Origenes tak mówi o Listach apostolskich: „Ten, który się stał godnym sprawowania posługi Nowego Testamentu, nie litery, ale ducha, Paweł, który dokonał opowiadania ewangelii od Jerozolimy dokoła aż do Illyrikum, nie tylko że nie pisał do wszystkich kościołów, którym głosił naukę, ale i do tych, do których się zwracał, niewiele w swych Listach stychów umieszczał. Piotr zaś, na którym się wznosi budowa kościoła Chrystusowego, którego bramy piekielne nie przemogą, jeden tylko pozostawił List powszechnie uznany, a może i drugi, ale to rzecz wątpliwa.
A cóż powiedzieć o tym, który spoczywał na piersi Jezusowej, o Janie, po którym pozostała jedna Ewangelia, a który wyznał otwarcie, że mógłby tyle ksiąg ułożyć, iżby ich świat nie zdołał pomieścić? Napisał jeszcze Apokalipsę, a potem otrzymał rozkaz, by zamilkł, i już Głosu Siedmiu Grzmotów nie pisał. Pozostawił po sobie także List o niewielu stychach, a może jeszcze drugi i trzeci, bo nie wszyscy uznają, że one są autentyczne; przecie i te dwa listy razem stu nie liczą stychów”.
Prócz tego o Liście do Żydów wyraża się Origenes w swych Homiijach o nim napisanych w następujących słowach: „Styl t. zw. Listu do Żydów nie ma w swych zwrotach pospolitości Apostoła, który przecie przyznaje się do tego, że jest prostakiem w mowie, to znaczy w swych wyrażeniach. Przeciwnie, List ten jest w swym układzie stylistycznym lepszą pisany greczyzną. Przyzna to każdy, kto się zna na różnicach stylu. Że zaś List się odznacza przedziwną myśli głębią, która w niczym nie ustępuje powszechnie znanym Listom apostolskim, przyznać musi każdy, kto się pilnie wczytuje w słowa apostolskie.” Krótko potem dodaje jeszcze: „Gdyby się rozchodziło o moje zdanie, mniemałbym, że myśli wprawdzie pochodzą od Apostoła, wyrażenia jednak i układ należą do kogoś innego, który z pamięci przytacza myśli apostolskie, i jak uczeń spisuje słowa mistrza swego. Jeśli więc który kościół ten List uważa za Pawłowy, zgoda, i na to; nie bez powodu bowiem starzy przekazali go nam jako dzieło Pawłowe. Kto zaś ten List napisał, Bóg jeden wie tylko prawdę. Przechowane do dni naszych wieści mówią, że List pisał Klemens, ten, który był biskupem rzymskim, inni zaś twierdzą, że Łukasz, ten sam, który utworzył Ewangelię i Dzieje apostolskie. Tyle w tej kwestii.”
Warto tu dodać, że w tamtych czasach w Kościołach Chrześcijańskich, do których Euzebiusz nie należał były przyjmowane za kanoniczne i inne pisma.
Na przykład różne Ewangelie, z których część zaginęła, część znana jest jedynie we fragmentach z cytatów Ojców Kościoła, a część być może można znaleźć w tak zwanych Księgach Apokryfów.
Ważniejsze Ewangelie to:
Ewangelia Hebrajczyków;
Ewangelia Dwunastu (zw. także Ewangelią Ebionitów);
Ewangelia Nazarejczyków;
Ewangelia Egipcjan;
Ewangelia Macieja (zw. także Podaniami Macieja);
Ewangelia Andrzeja;
Ewangelie przeciwników Prawa i Proroków;
Wspomnienia Apostołów;
Ewangelia Apellesa;
Narodziny Marii;
Ewangelia Judasza Iskarioty;
Wniebowzięcie Jakuba;
Ewangelia żywa;
Ewangelia doskonałości;
Ewangelia Bazylidesa;
Ewangelia Marciona.
To te ważniejsze Ewangelie, oprócz których było i jest używanych wiele innych listów czy pism dydaktycznych, których część zostanie wymieniona później przy opisywaniu Biblii Kościołów Prawosławnych.
Przejdźmy teraz do Kościołów Protestanckich gdzie Biblia odgrywa również fundamentalną rolę.
Mówią o tym na doktryny Kościołów Protestanckich.
Norma normans [łac., 'norma normująca'], w teologii ewangelickiej pojęcie wzkazujące na Biblię jako normę ostateczną, określającą doktrynę Kościoła; doktryna wyrażona w księgach wyznaniowych stanowi wprawdzie wyznacznik wiary (norma normatae), aczkolwiek podlega ciągłej konfrontacji (weryfikacji) ze świadectwem Pisma Świętego (sola scriptura).
Sola scriptura [łac., 'tylko pismo'], jedna z gł. zasad reformacji i teologii ewangelickiej od XVI w., głosząca, że jedynym źródłem prawd wiary jest Pismo Święte; zasada ta stanowi, że wszelkie normy kośc. (łącznie z samą doktryną ustanowioną przez Kościół) podlegają nadrzędnemu osądowi Pisma Świętego, które jest normą normującą (norma normans).
Kanon Protestancki jest zbliżony do Kanonu Katolickiego.
Na kanon protestancki składa się 66 ksiąg — 39 to Pisma Hebrajskie, 27 to Chrześcijańskie Pisma Greckie.
Chrześcijańskie Pisma Greckie są identyczne jak w kanonie katolickim.
Stary Testament w stosunku do kanonu katolickiego pomija księgi Tobiasza, Judyty, Machabejska (1 i 2), Mądrości i Mądrości Jezusa (Syracha).
Przyjrzyjmy się teraz Bibliom Prawosławnym.
Kościół Syryjski
Biblia Katolicka + 3 list Pawła do Koryntian
Pomija natomiast 2 Piotra, 2 i 3 Jana, Judy i Apokalipsę jako nie pochodzące od Boga.
Kościół Koptyjski
Biblia Katolicka + Psalm 151 i 3 księga Machabejska.
2 Listy Klemensa Rzymskiego i 8 ksiąg Konstytucji Apostolskich
List Barnaby i dzieło Hermasa – Pasterz
Kościół Etiopski
Biblia Katolicka + Księga Henocha, 3-4 Ezdrasza, 3-4 Machabejska, Księga Jubileuszów, Wniebowstąpienie Mojżesza, Apokalipsa Barucha i Wniebowstąpienie Izajasza
2 Listy Klemensa Rzymskiego i 8 ksiąg Konstytucji Apostolskich, dzieło Hermasa – Pasterz
Kościół Ormiański
Kanon Katolicki + 3 Ezdrasza, 3 Machabejska, Testamenty 12 Patriarchów
3 list Pawła do Koryntian, 2 listy Koryntian do Pawła.
Wymieńmy teraz Księgi, które nie występują w Kanonie Kościoła Katolickiego.
1. 3 Ezdrasza (jak w Septuagińcie),
2. 4 Ezdrasza,
3. 3 Machabejska (jak w Septuagińcie),
4. 4 Machabejska (jak w Septuagińcie),
5. 1 List Klemensa Rzymskiego,
6. 2 List Klemensa Rzymskiego,
7. 8 ksiąg Konstytucji Apostolskich,
9. List Barnaby,
10. dzieło Hermasa – Pasterz Księga Jubileuszów,
11. Wniebowstąpienie Mojżesza,
12. Apokalipsa Barucha,
13. Wniebowstąpienie Izajasza
14. Testamenty 12 Patriarchów
15. Trzeci list Pawła do Koryntian,
16. 1 list Koryntian do Pawła,
17. list Koryntian do Pawła.
Wymienione Biblie to nie wszystkie Biblie Kościołów Prawosławnych.
W niektórych Kościołach Prawosławnych pojęcie ‘kanon’ nie występuje.
Każde z pism, które zachowały się w różnych Bibliach traktuje się jednakowo poważne, jako przydatne do nauczania.
Jako ciekawostkę warto dodać, że czasami zdarzają się różnice w tekstach poszczególnych ksiąg. Ta sama księga może mieć różną długość lub różnice w treści.
Proszę zwróćmy jeszcze raz uwagę na Septuagintę:
Ma ona 152 Psalmy.
Więcej niż w Kanonie Katolickim.
W Biblii Prawosławnej wydanej w języku rosyjskim znalazłem Psalm 151.
Brzmi on tak.
Псалом 151
1 Я был меньший между братьями моими и юнейший в доме отца моего; пас овец отца моего.
2 Руки мои сделали орган, персты мои настраивали псалтирь.
3 И кто возвестил бы Господу моему? - Сам Господь, Сам услышал меня.
4 Он послал вестника Своего и взял меня от овец отца моего, и помазал меня елеем помазания Своего.
5 Братья мои прекрасны и велики, но Господь не благоволил избрать из них.
6 Я вышел навстречу иноплеменнику, и он проклял меня идолами своими.
7 Но я, исторгнув у него меч, обезглавил его [и избавил сынов Израилевых от поношения].
Przetłumaczyłem go z przyjaciółką Swietłaną na język polski i wyszło nam mniej więcej tak:
Psalm 151
1. Byłem mniejszy i młodszy od braci, w domu mego ojca pasłem ojca owce.
2. Ręce moje zrobiły organy, palce moje wygrywały psalmy.
3. Kto doniósł o tym mojemu Bogu? – Sam Bóg, on sam mnie usłyszał.
4. On sam wysłał swojego posłańca i wziął mnie od owiec mojego ojca i namaścił mnie olejkiem swego namaszczenia.
5. Bracia moi byli piękni i potężni, ale Bóg nie wybrał żadnego z nich.
6. Wyszedłem na spotkanie z obcokrajowcem, który na swoich Bogów przeklął mnie.
7. Ja miecz mu odebrałem, głowę mu obciąłem i wyzwoliłem synów Izraelskich od zniewagi.
Do różnic pomiędzy Bibliami jeszcze powrócimy.
Przyszła kolej na Biblie Kościołów Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
W Zasadach Wiary tego kościoła można przeczytać:
„Wierzymy, że Biblia jest słowem Bożym, o ile jest poprawnie przetłumaczona. Wierzymy także, że Księga Mormona jest słowem Bożym.”
Na najbardziej znany kanon Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich składa się Biblia w przekładzie Króla Jakuba + Księga Mormona + Nauki i Przymierza + Perła Wielkiej Wartości.
Spis treści Perły Wielkiej Wartości:
1. Wyjątki z Księgi Mojżesza
2. Księga Abrahama
3. Józef Smith – Mateusz
4. Józef Smith – Historia
5. Zasady Wiary
Spis treści Księgi Mormona:
1. Pierwsza Księga Nefiego
2. Druga Księga Nefiego
3. Księga Jakuba
4. Księga Enosa
5. Księga Jaroma
6. Księga Omniego
7. Słowa Mormona
8. Księga Mosjasza
9. Księga Almy
10. Księga Helamana
11. Trzeci Nefi
12. Czwarty Nefi
13. Księga Mormona
14. Księga Etera
15. Księga Moroniego
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich uważa kanon Nauk i Przymierzy jako zamknięty, a w jego skład wchodzi 138 rozdziałów.
Inne podejście do Nauk i Przymierzy ma Społeczność Chrystusa.
W Społeczności Chrystusa Nauki i Przymierza uznawane są za Pismo Święte o otwartym kanonie, który może zostać poszerzony o zbiór dokumentów współczesnego objawienia.
W jego skład wchodzi 163 rozdziałów, o ile w międzyczasie nie został on poszerzony.
Z kolei Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (Strangici) ma w kanonie Biblię Protestancką, Księgę Mormona (wydanie autoryzowane z 1830 r.) oraz Nauki i Przymierza, ale do wydania z roku 1844 oraz Księgę Prawa Bożego autorstwa Jamesa Stranga.
Perłę Wielkiej Wartości Kościół ten odrzuca.
Proszę wróćmy na moment do zasad wiary Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
„Wierzymy, że Biblia jest słowem Bożym, o ile jest poprawnie przetłumaczona. Wierzymy także, że Księga Mormona jest słowem Bożym.”
Podstawą wiary jest tu Księga Mormona. Wiemy z niej, że jest niedoskonała i może zawierać błędy.
Księga Mormona 8:12,17
12. I kto przyjmie tę księgę i nie potępi jej z powodu jej niedoskonałości, dowie się o jeszcze ważniejszych rzeczach. I jeśli byłoby to możliwe, ja, Moroni, uczyniłbym wam wszystko wiadomym.
17. I jeśli są tutaj błędy, są one błędami ludzi. My jednak nie wiemy o żadnych błędach, ale Bóg wie wszystko. Kto więc to potępia, niech będzie tego świadomy, aby nie zasłużył na ogień piekielny.
Biblia też jest używana, ale z większą dozą ograniczonego zaufania. W zasadach wiary pisze, że warunkiem musi być dobry jej przekład.
„Wierzymy, że Biblia jest słowem Bożym, o ile jest poprawnie przetłumaczona.”
Jeszcze ostrzejsze podejście do tłumaczeń pism objawionych jest w islamie, którego wyznawcy przyjmują, iż Koran został Mahometowi objawiony za pośrednictwem anioła w języku arabskim, stąd tylko w tym języku winien być poznawany. Tłumaczenia uznaje się za komentarz.
By lepiej zrozumieć sens tej wypowiedzi porównajmy dwa wersety Koranu w dwóch różnych tłumaczeniach.
Sura 3:78 (Bielawski)
A wśród nich są tacy, którzy wypaczają Księgę swoją mową, tak abyście uważali, że to należy do Księgi, a to przecież nie należy do Księgi. Oni mówią: "To pochodzi od Boga" - a przecież to nie pochodzi od Boga. I mówią przeciw Bogu kłamstwo, wiedząc o tym.
Sura 3:78 (Buczacki)
Mówcie: Wierzymy w Boga, w to co nam zesłał, w to co objawił; Abrahamowi, Izmaelowi, Izaakowi, Jakóbowi i dwunastu Apostołom; wierzymy w księgi, które: Mojżesz, Jezus i Prorocy odebrali z Nieba, nie kładziemy między niemi żadnej różnicy, bo jesteśmy Muzułmanie.
Skąd takie różnice w tłumaczeniu?
Może numeracja wersetów jest przesunięta, co czasami zdarza się też w Bibliach?
Dla lepszego zrozumienia zagadnienia porównajmy tym razem jeden z wersetów Biblii, to jest fragment ewangelii Mateusza 19:12.
W przekładzie Nowego Świata brzmi on:
Rzekł do nich: „Nie wszyscy czynią miejsce dla tej wypowiedzi, lecz tylko ci, którzy mają dar. Są bowiem eunuchowie, którzy się takimi narodzili z łona matki, i są eunuchowie, którzy zostali uczynieni eunuchami przez ludzi, i są eunuchowie, którzy się sami uczynili eunuchami ze względu na królestwo niebios. Kto może uczynić temu miejsce, niech temu miejsce uczyni”.
W przekładzie Biblii Tysiąclecia zamieszczono go w rozdziale zatytułowanym ‘Dobrowolna bezżenność’ i brzmi on:
Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!
Widzimy różnice. W jednej Biblii występuje wyraz ‘bezżenny’, w drugiej ‘eunuch’.
Sprawdźmy co znaczą te słowa.
Słownik języka polskiego PWN:
bezżenny-nie mający żony; kawalerski; Bezżenny stan.
eunuch-mężczyzna pozbawiony jąder; kastrat, rzezaniec
Tak się składa, że werset ten jest przytoczony przez Euzebiusza z Cezarei w Historii Kościelnej przy opisie pewnej historii.
Proszę przeczytajmy jej fragment.
„Gdy Origenes w Aleksandrii sprawował obowiązki katechety, dokonał czynu świadczącego niewątpliwie o niedojrzałości i młodości usposobienie jego, ale niemniej o jego wierze i powściągliwości. Otóż słowa:
‘Są rzezańcy, Którzy samych siebie wytrzebili dla królestwa niebieskiego,’
rozumiał zbyt prosto i dziecinnie, i chciał z jednej strony wypełnić, to co Pan powiedział, z drugiej zaś strony pragnął niewiernym odebrać wszelki powód do brzydkiego posądzania, jako że w tak młodym wieku głosił słowo boże nie tylko mężczyznom, ale także i niewiastom.
Postanowił więc wykonać rzeczywiście słowa Zbawicielowe, a starać się tylko o to, by rzecz tę ukryć przed wielką liczbą uczniów swoich. Nie w jego to przecie leżało mocy, aczkolwiek pragnął czyn tego rodzaju osłonić tajemnicą. I rzeczywiście dowiedział się o tym później Demetrios, zwierzchnik tamtego kościoła, i zdumiał się niezmiernie nad śmiałością czynu Origenesa, pochwalił jego gorliwość i szczerość wiary, pokrzepił go na duchu i wezwał by teraz jeszcze gorliwiej spełniał obowiązki katechety.”
To był przykład błędu w tłumaczeniu, który mógł być spowodowany na przykład brakiem dostatecznego wykształcenia tłumaczy, przeoczeniem lub też chęcią celowego wprowadzeniem w błąd współwyznawców.
Różnice pomiędzy różnymi wydaniami Biblii czy innych publikacji teologicznych mogą być spowodowane celowym ujęciem lub dodaniem fragmentu tekstu.
Na ten rodzaj błędów zwrócił uwagę Dionizy Koryncki.
„Na prośby braci pisałem listy. Apostołowie djabelscy przecie domieszali do nich kąkol, to i owo z nich usunęli, to znowu do nich coś dodali. Klątwa wisi nad nimi. Nie dziw, że niektórzy z nich nawet Pisma Pańskie fałszować się odważyli, skoro takiego zamachu dokonali na inne pisma, jakie tamtym nie dorównują.”
Przykładem fałszowania pism teologicznych i powiązanych z nimi zapisków historycznych może być fragment Historii Kościelnej Euzebiusza z Cezarei.
Proszę przeczytajmy sporny fragment.
„...To opowiada Józef (Flawiusz) o Janie. Przecież także o Zbawicielu wspomina w tem samem dziele historycznym w słowach następujących;
„Około tego samego czasu żył Jezus, człowiek mądry, o ile się go w ogóle godzi zwać człowiekiem. Czynił bowiem czyny nadzwyczajne, był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę, i pociągnął do siebie nawet z pośród Hellenów. Był to Chrystus. Starszyzna nasza wystąpiła przeciwko Niemu, a Piłat skazał go na śmierć krzyżową. Lecz ci, którzy go przedtem miłowali, nie porzucili Go, albowiem zjawił się im się dnia trzeciego żywy. Prorocy boscy wszystko o nim powiedzieli, te oraz inne tysięczne rzeczy przeciwne. A jeszcze po dziś dzień istnieje naród chrześcijański, który jemu zawdzięcza swe imię.””
W przypisie do tego cytatu czytamy:
„Nowsza krytyka prawie jednogłośnie ten ustęp za interpolację.”
Interpolacja jest to jak podaje słownik języka polskiego PWN wstawienie wyrazów, zwrotów, zdań do pierwotnego tekstu w celu uzupełnienia w nim przypadkowych luk albo w celu jego sfałszowania;
Powróćmy do tematu fałszerstw, tym razem Biblii.
Dla lepszego zrozumienia tematu podam pewien werset, który różnie brzmi w różnych Bibliach, z zacytowanymi komentarzami, które nam wiele wyjaśniają:
Nowy Testament
Przekład Księdza Jakuba Wujka wydanie trzecie
Komentarz Ks. Dr. Antoni Szlagowski Profesor Uniwersytetu Warszawskiego
Wydawnictwo Księży Jezuitów Kraków 1923 rok
1 Jana 5:7 Albowiem trzej są, którzy świadectwo dają na niebie: Ojciec, Słowo i Duch święty, a ci trzej jedno są.
Komentarz:
7 Trzej są. Trzy Osoby Trójcy Św. Na niebie dają świadectwo Chrystusowi, że on jest Mesjaszem i Synem Bożym. Kościół Św. Czyta te słowa w niedzielę Przewodnią podczas Mszy Św.
Nowy Testament Przekład z Wulgaty KS Eugeniusz Dąbrowski – Doktor Świętej Teologii, Doktor Nauk Biblijnych Wydawnictwo PAX 1949 rok.
1 Jana 5:7 Albowiem Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Syn i Duch Święty, a Trójca ta jednym jest.
Nowy Testament
Tłumaczył z Języka Greckiego Ks. Prof. Dr Seweryn Kowalski
Wydawnictwo PAX 1956 rok.
1 Jana 5:7 Tak to trzej dają świadectwo (w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej są jednością. I trzej są, którzy świadectwo dają na ziemi):
Przypis do nawiasu:
Słowa ujęte w nawias znajdują się również w niektórych kodeksach greckich.
Biblia Tysiąclecia Wydanie Drugie Wydawnictwo Pallottinum Poznań Warszawa 1971 rok.
1 Jana 5:7 Trzej bowiem dają świadectwo:
Komentarz do wersetu siódmego:
Wiersz 7 jest uzupełniony w Wulgacie: „ W niebie Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej są jednością. I trzej są, którzy dają świadectwo na ziemi”. Słów tych (tzw. Comma Johhaneum) brak w najstarszych rękopisach greckich i w najstarszych przekładach. Nie spotykamy ich również w ważniejszych kodeksach Wulgacie. Prawdopodobnie stanowiły one marginesową glosę, później w niektórych kodeksach włączoną do tekstu.
Proszę zwróćmy uwagę, że sporne słowa występują lub też ich brak w Bibliach Łacińskich, czyli tak zwanej Wulgacie i również tłumaczeniach greckich Nowego Testamentu.
Nasuwa się pytanie, na ile dostępne dziś Biblie są wiarygodne?
W Opolu żyje Jezus podający się za proroka.
Jezus żyjący w Polsce naucza:
„W fałszywej wierze na ziemi, fałszywe ewangelie,
których nie napisał żaden z moich dwunastu apostołów Izraelskich.
Każde słowo w Biblii zostało zamienione.
Treść zaciemniona przez wasz rozum.
Nowych objawień i znaków nie czytacie.
Nie dopuszczacie ich do siebie.
Więc nie miłość a śmierć i zniszczenie dla was
w skali przerażającej ostatecznie.”
Czy mówi on prawdę?
Przejdźmy do jeszcze jednego Kościoła używającego również Biblii.
Są to Bahaici.
Podstawą ich wierzeń są liczne pisma Bahá'u'lláh'a, Bába i Abdu'l-Bahá.
Oprócz analizowania pism bahaickich, które zawierają fragmenty Koranu czy też Biblii możliwe jest czytanie innych świętych ksiąg objawionych takich jak na przykład Awesta, Bhagawadgita, Biblia, Koran, itp.
Na zakończenie proszę przeczytajmy dwa fragmenty Księgi Mormona nawiązujące do Biblii i myślę, że warte są przemyślenia.
2 Nefi 29:3-11
3. I ponieważ słowa Moje ogarną świat, wielu spośród ludzi innych narodów powie: Biblia! Biblia! My mamy Biblię i nie może być więcej Biblii.
4. Ale tak mówi Władca Bóg: Głupcy, będą oni mieli Biblię, która wyjdzie od Żydów, od Mego odwiecznego ludu przymierza. I jak dziękują oni Żydom za Biblię, którą od nich otrzymali? Co ludzie innych narodów mają na myśli, gdy tak mówią? Czy pamiętają trudy i cierpienia Żydów oraz ich posłuszeństwo wobec Mnie w udostępnieniu zbawienia ludziom innych narodów?
5. Ludzie innych narodów, czy pamiętaliście o Żydach, o Moim odwiecznym ludzie przymierza? Nie pamiętaliście o nich, lecz przeklinaliście ich i nienawidzieliście ich, i nie staraliście się im pomóc. Oto odpłacę wam tym samym, albowiem ja, Władca, nie zapomniałem Mojego ludu.
6. Jesteście głupcami, jeśli powiecie: Biblia, mamy Biblię i nie potrzebujemy dodać więcej do tej Biblii. Czy mielibyście Biblię, jeśli nie Żydzi?
7. Czyż nie wiecie, że istnieje więcej narodów jak jeden? Czyż nie wiecie, że ja, Władca, wasz Bóg, stworzyłem wszystkich ludzi i pamiętam o tych, którzy są na wyspach morza? Czyż nie wiecie, że władam w niebie i na ziemi i przekazuję Moje słowo ludziom wszystkich narodów świata?
8. Szemrzecie więc, ponieważ dostajecie więcej Mego słowa? Czyż nie wiecie, że świadectwo dwóch narodów jest dowodem dla was, że jestem Bogiem i że pamiętam o jednym narodzie tak samo jak o innym? Mówię więc jednemu narodowi te same słowa co drugiemu. I gdy dwa narody zjednoczą się w jeden, ich świadectwo będzie także jedno.
9. I czynię to, abym mógł wykazać wielu, że jestem taki sam wczoraj, dzisiaj i zawsze i że przekazuję Moje słowa według Mej własnej woli. I ponieważ przekazałem Moje słowo, nie powinniście przypuszczać, że nie mogę przekazać więcej Mego słowa; oto Moje dzieło nie zostało jeszcze zakończone, ani też nie stanie się to, aż nastąpi koniec człowieka, a nie nastąpi to przez wieczność.
10. Mając więc Biblię, nie powinniście uważać, że zawiera ona wszystkie Moje słowa, ani też nie powinniście przypuszczać, że nie spowodowałem, aby więcej zostało zapisane.
11. Oto nakazuję wszystkim ludziom na wschodzie i na zachodzie, na północy i na południu oraz na wyspach morza, aby zapisywali słowa, które im mówię, albowiem według ksiąg, które zostaną spisane, będę sądził świat, każdego człowieka według Jego czynów, zgodnie z zapisanymi słowami.
Pierwsza Księga Nefiego 13:24-29
24. I anioł Boga powiedział mi: Widziałeś, że księga ta wyszła z ust Żydów, i gdy wyszła z ust Żydów, podawała pełnię ewangelii Władcy, o którym dwunastu apostołów daje świadectwo zgodnie z prawdą w Baranku Bożym.
25. Dlatego zgodnie z prawdą w Bogu jest ona nieskażona wychodząc od Żydów do ludzi innych narodów.
26. I gdy apostołowie Baranka ponieśli ją od Żydów do innych narodów, widziałeś, że nastąpiło założenie wielkiego i występnego kościoła, bardziej występnego niż wszystkie inne, bo usunął on z ewangelii Baranka wiele prostych i cennych prawd, a także wiele obietnic Boga.
27. I uczynił to wszystko, aby wykrzywić proste drogi Boże, aby zaślepić ludzi i znieczulić ich serca.
28. Dlatego widziałeś, że gdy księga ta przeszła przez ręce tego wielkiego i występnego kościoła, wiele prostych i cennych prawd zostało z niej usuniętych.
29. Gdy te proste i cenne prawdy zostały z niej wyłączone, została ona dana wszystkim tym innym narodom, a potem, jak widziałeś, ludzie innych narodów, którzy wydostali się z niewoli, zabrał i ją przez wielkie wody, ale ponieważ wiele prostych i cennych prawd zostało usuniętych z tej księgi, a były one łatwo zrozumiałe dla ludzi, jak zrozumiała jest prawda Baranka Bożego, dla bardzo wielu będzie to przeszkodą, o którą będą się potykali, i Szatan będzie miał nad nimi wielką władzę.
Jeżeli w analizie popełniłem błędy lub pominąłem w temacie jakieś warte opisania fakty czy zagadnienia to proszę o podanie ich.
„Szczęśliwy jest człowiek, który może poznać swoje błędy i je naprawić.” |
|
