| ahmadeusz |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 07 Wrz 2015 |
| Posty: 2146 |
Przeczytał: 23 tematy
Ostrzeżeń: 0/7
|
Płeć: Mężczyzna |
|
|
 |
|
 |
|
Są też chrześcijanie, którzy za Pana Boga uznają najszanowniejszego władcę Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Na przykład taki jest oficjalny dogmat Kościoła Rzymskokatolickiego:
Dogmat Trójcy Świętej
253 Trójca jest jednością. Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: "Trójcę współistotną" . Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: "Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury". "Każda z trzech Osób jest tą rzeczywistością, to znaczy substancją, istotą lub naturą Bożą".
Trzeba w tym momencie wyjaśnić podstawową kwestię dotyczącą słowa Bóg. Dla ludzi niedouczonych lub upośledzonych umysłowo słowo Bóg może oznaczać tylko i wyłącznie najwyższą istotę, która stworzyła wszystko, ale tak nie jest. Ludzie na świecie wierzą w różnych Bogów i bywają przekonani, że istota, w którą wierzą jest tym jedynym prawdziwym Bogiem, a wszyscy inni Bogowie, w których wierzą inni to bogowie fałszywi. Mogą się jednak mylić. Temat wiary rozwijam w książce zatytułowanej Czysta wiara, kontra wiara zbrukana.
Powróćmy proszę myślami do znaczenia słowa Bóg. W Biblii jest to słowo wieloznaczne i może oznaczać kogoś obdarzonego władzę. Bogiem został nazwany najszanowniejszy pan Mojżesz:
Wyjścia 7:1
Jehowa rzekł do Mojżesza: Oto uczyniłem cię Bogiem dla faraona, Aaron zaś, twój brat, stanie się twoim prorokiem.
Za Boga bywa też uważany najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus):
Jana 20:26-29
A w osiem dni później jego uczniowie znowu byli wewnątrz i z nimi Tomasz. Jezus przyszedł, chociaż drzwi były zamknięte, i stanął pośród nich, i rzekł: „Pokój wam”. Następnie powiedział do Tomasza: „Włóż tu palec i zobacz moje ręce, i weź swą rękę, i włóż ją w mój bok, i przestań nie dowierzać, ale zacznij wierzyć”. Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: „Mój Pan i mój Bóg!” Jezus mu powiedział: „Czy uwierzyłeś dlatego, że mnie ujrzałeś? Szczęśliwi, którzy nie widzą, a jednak wierzą”.
W Starym Testamencie zapowiedziano narodzenie dziecka, które będzie nazywane potężnym Bogiem:
Izajasza 9:6, 7
Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju. Obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca, na tronie Dawida i nad jego królestwem, aby je ugruntować oraz wesprzeć sprawiedliwością i prawością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy Zastępów.
W Psalmach synów (stworzenia Boże) też nazwano Bogami.
Psalm 82:6
Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy jesteście synami Najwyższego.
Izraelici uważali, że Chrystus uważa się za Boga:
Jana 10:31-36
Jehudejczycy jeszcze raz chwycili kamienie, żeby go ukamienować. Jezus im odrzekł: „Ukazałem wam wiele szlachetnych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów mnie kamienujecie?” Żydzi mu odpowiedzieli: „Nie kamienujemy cię za szlachetny czyn, lecz za bluźnierstwo — za to, że ty, chociaż jesteś człowiekiem, czynisz siebie bogiem”. Jezus im odpowiedział: „Czy w waszym Prawie nie napisano: ‚Ja rzekłem: „Jesteście bogami”’? Jeżeli nazwał ‚bogami’ tych, przeciw którym przyszło słowo Boga — a przecież Pisma nie można unieważnić — wy mówicie do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat: ‚Bluźnisz’, ponieważ powiedziałem: Jestem Synem Bożym?
Myśl o wieloznaczności słowa Bóg rozwinięto w liście do Koryntian:
1 Koryntian 8:5, 6
Bo chociaż są tacy, których zwą „bogami”, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu „bogów” i wielu „władców”, dla nas wszakże jest jeden Bóg, Ojciec, z którego jest wszystko, a my dla niego; i jeden jest władca, Jehoszua Chrystus, przez którego jest wszystko i my przez niego.
Za Boga uznany został również pan apostoł Paweł:
Dzieje 28:1-6
A gdyśmy dotarli w bezpieczne miejsce, dowiedzieliśmy się, że wyspa zwie się Malta. Jej obcojęzyczni mieszkańcy okazali nam niezwykłą ludzką życzliwość, gdyż rozpaliwszy ognisko, przyjęli nas wszystkich, by nam pomóc, bo padał deszcz i było zimno. Lecz gdy Paweł zebrał wiązkę chrustu i położył ją na ogień, pod wpływem gorąca wypełzła żmija i uczepiła się jego ręki. Kiedy ci obcojęzyczni mieszkańcy ujrzeli jadowite stworzenie wiszące u jego ręki, zaczęli mówić jeden do drugiego: „Ten człowiek na pewno jest mordercą, a chociaż uszedł cało z morza, mściwa sprawiedliwość nie pozwoliła, by dalej żył”. On jednak strząsnął to jadowite stworzenie w ogień i nie doznał żadnej szkody. A oni się spodziewali, że dostanie zapalenia i spuchnie lub nagle padnie martwy. Kiedy odczekali dłuższą chwilę i zobaczyli, że nie stała mu się żadna krzywda, zmienili zdanie i zaczęli mówić, że jest bogiem.
Innym razem pana Barnabasa uznano za Boga Hermesa a pana Pawła za Boga Zeusa a kapłan Boga Zeusa chciał w świątyni ofiary składać.
Dzieje 14:8-18
A w Listrze siedział pewien mężczyzna o bezwładnych nogach, który był ułomny już od łona matki i jeszcze nigdy nie chodził. Człowiek ten słuchał mowy Pawła, który popatrzył na niego uważnie i widząc, że ma wiarę, aby mógł być uzdrowiony, rzekł donośnym głosem: „Stań prosto na nogach”. On więc podskoczył i zaczął chodzić. A tłumy, ujrzawszy, co uczynił Paweł, podniosły głosy, mówiąc po likaońsku: „To bogowie stali się podobni do ludzi i zstąpili do nas!” I nazwali Barnabasa Zeusem, a Pawła Hermesem, on bowiem przodował w mowie. A kapłan Zeusa, którego świątynia była przed miastem, przywiódł do bram byki oraz przyniósł wieńce i chciał z tłumami złożyć ofiary. Usłyszawszy o tym, apostołowie Barnabas i Paweł rozdarli swe szaty wierzchnie i wpadli w tłum, wołając i mówiąc: „Mężowie, dlaczego to czynicie? My też jesteśmy ludźmi i podlegamy tym samym ułomnościom, co wy, a oznajmiamy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych próżnych rzeczy do żywego Boga, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest. Za minionych pokoleń pozwalał on wszystkim narodom, by chodziły własnymi drogami, choć przecież nie pozostał bez świadectwa, gdyż czynił dobro, dając wam deszcze z nieba oraz pory urodzajne, napełniając wasze serca pokarmem i weselem”. A mówiąc to, ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.
Ludzie bywają bardzo nierozsądni i za Boga skłonni są nawet rzeczy marte uważać. Bardzo proszę zapoznajmy się z historią pewnego miedzianego węża, którego na polecenie Boga uczynił pan Mojżesz:
Liczb 21:4-9
Kiedy ciągnęli od góry Hor drogą Morza Czerwonego, by obejść ziemię Edom, dusza ludu zaczęła się męczyć wędrówką. I mówił lud przeciwko Bogu i Mojżeszowi: „Czemuż wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy pomarli na tym pustkowiu? Bo nie ma chleba ani wody, a nasza dusza obrzydziła sobie ten chleb godny wzgardy”. Toteż Jehowa posłał między lud jadowite węże i one kąsały lud, tak iż wielu z ludu Izraela umarło. W końcu lud przyszedł do Mojżesza i rzekł: „Zgrzeszyliśmy, gdyż mówiliśmy przeciwko Jehowie i przeciwko tobie. Wstaw się u Jehowy, żeby oddalił od nas te węże”. I Mojżesz zaczął się wstawiać za ludem. Wtedy Jehowa powiedział do Mojżesza: „Sporządź sobie ognistego węża i umieść go na słupie sygnałowym. A gdy ktoś zostanie ukąszony, ma na niego spojrzeć i dzięki temu pozostanie przy życiu”. Mojżesz niezwłocznie wykonał miedzianego węża i umieścił go na słupie sygnałowym; a jeśli wąż kogoś ukąsił, ten zaś utkwił wzrok w miedzianym wężu, to pozostawał przy życiu.
Wypadało by tu dodać uczynienie węża było złamaniem Prawa Bożego, które brzmiało:
Wyjścia 20:4, 5
Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, lub tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania, zsyłającym karę za przewinienie ojców na synów, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie, w wypadku tych, którzy mnie nienawidzą.
Z dalszej historii dowiadujemy się, że Izraelici temu wężowi cześć zaczęli oddawać:
2 Królów 18:1-4
A w trzecim roku Hoszei, syna Eli, króla Izraela, królem został Ezechiasz, syn Achaza, króla Judy. Zaczął panować, gdy miał dwadzieścia pięć lat, a panował w Jerozolimie dwadzieścia dziewięć lat. Jego matka miała na imię Abi i była córką Zachariasza. I czynił on to, co słuszne w oczach Jehowy, zgodnie ze wszystkim, co uczynił Dawid, jego praojciec. To on pousuwał wyżyny i porozbijał święte słupy, i ściął święty pal, i potłukł węża miedzianego, którego uczynił Mojżesz; bo aż do owych dni synowie Izraela ciągle przed nim kadzili dymem ofiarnym i zwano go miedzianym wężem-bożkiem.
Widzimy zatem, że słowo Bóg może mieć wiele znaczeń. Bez cienia najmniejszej wątpliwości Chrystus był i jest nazywany Bogiem.
Ta wieloznaczność słowa Bóg stała się przyczyną wielu różnych mitów niekoniecznie prawdziwych. W Koranie kwestia ta została wyjaśniona:
Sura 3:18
Zaświadcza Bóg, iż nie ma boga, jak tylko On, - i aniołowie, i ludzie posiadający wiedzę - utrzymując ze słusznością: "Nie ma boga, jak tylko On, Potężny, Mądry!"
Sura 5:116
I oto powiedział Bóg: "O Jezusie, synu Marii! Czy ty powiedziałeś ludziom: Bierzcie mnie i moją matkę za dwa Bóstwa, poza Bogiem?" On powiedział: Chwała Tobie! Nie do mnie należy mówić to, do czego nie mam prawa. Jeślibym ja tak powiedział, Ty przecież wiedziałbyś o tym. Ty wiesz, co jest w mojej duszy, a ja nie wiem, co jest w Twojej. Zaprawdę, Ty dobrze znasz rzeczy ukryte!
To tylko jeden z wielu punktów widzenia. W Biblii zanotowano ciekawy werset sugerujący, że Bogów mogło być więcej:
Rodzaju 1:26
I przemówił Bóg: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo...
Niemniej Chrystus bywa uznawany za Boga i to nawet najwyższego bywa też nazywany imieniem Pan i są wersety z których można wywnioskować, że takie jest jedno z jego imion. Podam kilka przykładów.
Jana 20:28
Tomasz rzekł do niego: „Mój Pan i mój Bóg!
Dzieje 9:10
W Damaszku był pewien uczeń imieniem Ananiasz i Pan rzekł do niego w wizji: „Ananiaszu!” On zaś odrzekł: „Otom ja, Panie”.
Efezjan 4:5
jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest
2 Tesaloniczan 3:16
Oby sam Pan pokoju wszelkimi sposobami wciąż darzył was pokojem. Pan niech będzie z wami wszystkimi.
Objawienie 19:11-16
I ujrzałem niebo otwarte, a oto biały koń. A siedzący na nim, zwany Wiernym i Prawdziwym, w prawości sądzi i prowadzi wojnę. Jego oczy to ognisty płomień, a na jego głowie wiele diademów. Ma napisane imię, którego nie zna nikt prócz niego, i jest przyobleczony w wierzchnią szatę spryskaną krwią, a imię, którym go zwą, brzmi Słowo Boga. Również wojska, które były w niebie, podążały za nim na białych koniach, odziane w biały, czysty, delikatny len. A z jego ust wychodzi ostry, długi miecz, aby mógł nim uderzyć narody, i będzie je pasł rózgą żelazną. On też depcze winną tłocznię gniewu srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego. A na swej szacie wierzchniej, mianowicie na udzie, ma napisane imię: Król królów i Pan panów. |
|
Najszanowniejsi czytelnicy rozmawiając z chrześcijanami różnych wyznać zauważyłem, że zazwyczaj nie znają oni prawdziwego imienia Boga Biblii. W Polsce najczęściej jest on znany pod imieniem Pan. Pan Bóg.
