www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

Poniedziałek 13 czerwca
Macie włożyć na siebie nową osobowość, stworzoną w zgodzie z wolą Bożą i odzwierciedlającą prawdziwą prawość i lojalność (Efez. 4:24).

Wyobraź sobie radość zmartwychwstałych, którzy będą zrzucać starą osobowość i uczyć się postępować zgodnie z prawymi normami Bożymi. Ci, którzy dokonają takich zmian, będą mogli żyć w raju już wiecznie — ich zmartwychwstanie okaże się „zmartwychwstaniem do życia”. Z kolei tym, którzy zbuntują się przeciw Bogu, nie pozwoli On zakłócać panującego na ziemi pokoju (Izaj. 65:20; Jana 5:28, 29). Pod rządami Królestwa Bożego wszyscy słudzy Jehowy przekonają się, jak prawdziwe są słowa z Księgi Przysłów 10:22: „Tym, co wzbogaca, jest błogosławieństwo Jehowy, a On nie dokłada do niego żadnego bólu”. Dzięki oddziaływaniu ducha Jehowy Jego słudzy staną się bogaci pod względem duchowym — będą coraz bardziej przypominać Chrystusa i zbliżać się do doskonałości (Jana 13:15-17; Efez. 4:23). Z każdym dniem będą coraz lepszymi ludźmi. I z każdym dniem będą coraz zdrowsi i silniejsi. Cóż to będzie za radość! (Hioba 33:25).

ahmadeusz · Administrator

Wtorek 14 czerwca
Postawcie sobie za cel, żeby (...) dbać o swoje własne sprawy (1 Tes. 4:11).

Pamiętajmy, że niektórzy bracia i siostry sami postanowili pozostać w stanie wolnym. Inni może chcieliby założyć rodzinę, ale dotąd nie znaleźli odpowiedniego partnera. Jeszcze inni owdowieli. Czy byłoby stosowne pytać takich chrześcijan: „Dlaczego się nie ożenisz?” albo „Dlaczego nie wyjdziesz za mąż?”? I czy byłoby stosowne proponować im pomoc w znalezieniu współmałżonka? Jeśli sami o to nie poproszą, to jak odbiorą taką propozycję? (1 Tym. 5:13). Niezamężne siostry i nieżonaci bracia są wdzięczni, jeśli nie oceniamy ich na podstawie stanu cywilnego, tylko dostrzegamy ich piękne cechy. Zamiast się nad nimi litować, powinniśmy cenić ich wierność. Dzięki temu nigdy nie poczują się tak, jak byśmy im mówili: „Nie potrzebuję cię” (1 Kor. 12:21). Przeciwnie, będą wiedzieć, że szanujemy ich miejsce w zborze.

ahmadeusz · Administrator

Środa 15 czerwca
[Chrystus] ukazał się jednocześnie ponad 500 braciom (1 Kor. 15:6).

Później Jezus ukazał się samemu apostołowi Pawłowi (1 Kor. 15: Cool

. Paweł (znany wtedy jako Saul) był akurat w drodze do Damaszku, gdy usłyszał głos Jezusa i zobaczył go w wizji w niebiańskiej chwale (Dzieje 9:3-5). Przeżycie Pawła to jeszcze jeden z dowodów, że zmartwychwstanie Jezusa nie jest mitem (Dzieje 26:12-15). Świadectwo Pawła jest szczególnie godne uwagi ze względu na to, że wcześniej prześladował on chrześcijan. Kiedy jednak przekonał się, że Jezus został wskrzeszony, robił wszystko, żeby przekonać do tego również innych. Głosząc o jego śmierci i zmartwychwstaniu, był poddawany chłoście i więziony; kilka razy przeżył też rozbicie się statku (1 Kor. 15:9-11; 2 Kor. 11:23-27). Paweł tak mocno wierzył, że Jezus znowu żyje, że sam był gotowy za to umrzeć. Czy świadectwo pierwszych chrześcijan nie przekonuje cię, że Jezus rzeczywiście został wskrzeszony? I czy nie wzmacnia twojej wiary w przyszłe zmartwychwstanie?

ahmadeusz · Administrator

Czwartek 16 czerwca
Jeśli będziecie Go [Jehowy] szukać, da się wam znaleźć (2 Kron. 15:2).

Zadajmy sobie pytanie: „Czy jestem regularnie obecny na zebraniach zborowych?”. Na zebraniach nabieramy sił do służenia Jehowie i zaznajemy pokrzepienia w towarzystwie braci i sióstr (Mat. 11:2 Cool

. Możemy też zadać sobie inne pytanie: „Czy regularnie studiuję Biblię?”. Jeśli masz rodzinę, to czy każdego tygodnia organizujecie rodzinne wielbienie? A jeśli mieszkasz sam, to czy wyznaczyłeś sobie konkretny czas na studium osobiste? I jeszcze jedno: Czy bierzesz jak najpełniejszy udział w głoszeniu i pozyskiwaniu uczniów? Dlaczego warto się nad tym zastanawiać? Biblia mówi, że Jehowa bada nasze myśli i serca. Powinniśmy robić to samo, żeby upewniać się, czy Mu się podobamy (1 Kron. 28:9). Jeśli widzimy, że musimy zmienić coś w naszych celach, nastawieniu czy sposobie myślenia, prośmy Jehowę, żeby nam w tym pomógł. Teraz jest czas, żeby przygotować się na przyszłe próby.

ahmadeusz · Administrator

Piątek 17 czerwca
Nikt z was, kto nie wyrzeknie się wszystkiego, co ma, nie może być moim uczniem (Łuk. 14:33).
Jezus podał przykłady ilustrujące, czego wymaga zostanie jego uczniem. Opowiedział o człowieku, który chce zbudować wieżę, i o królu, który wyrusza na wojnę. Ten, kto buduje wieżę, musi ‛najpierw usiąść i obliczyć koszty, żeby zobaczyć, czy mu wystarczy na jej dokończenie’. Z kolei król musi ‛najpierw zasięgnąć rady’, żeby się upewnić, czy jego wojsko jest w stanie osiągnąć założone cele (Łuk. 14:27-32). Podobnie ktoś, kto chce zostać naśladowcą Jezusa, musi starannie przemyśleć, z czym wiąże się ta decyzja. Pomożemy w tym zainteresowanemu, jeśli zachęcimy go, żeby studium odbywało się każdego tygodnia. Jako nauczyciel powinieneś być dobrze przygotowany do każdego studium. Weź pod uwagę potrzeby zainteresowanego. Przemyśl, jak mógłbyś przedstawić te informacje w sposób prosty i jasny, żeby je dobrze zrozumiał i odniósł do siebie (Nehem. 8:8; Prz. 15:28a).

ahmadeusz · Administrator

Sobota 18 czerwca
Idźcie więc i pozyskujcie uczniów (...). Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem (Mat. 28:19, 20).
Polecenie Jezusa jest wyraźne — musimy uczyć ludzi jego nakazów. Nie możemy jednak przeoczyć ważnego szczegółu. Jezus nie powiedział po prostu: ‛Uczcie ich wszystkiego, co wam nakazałem’. Powiedział raczej: „Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem”. Wynika stąd, że musimy nie tylko przekazywać wiedzę, ale też uczyć stosowania jej w życiu. Jak możemy uczyć kogoś przestrzegania tego, co nakazał Chrystus? Kiedy studiujemy z zainteresowanym Biblię, uczymy go, czego wymaga od nas Bóg. Ale nie możemy na tym poprzestać. Musimy go nauczyć przestrzegania tych przykazań w codziennym życiu (Jana 14:15; 1 Jana 2:3). Własnym przykładem pokazujmy, jak może stosować podstawowe zasady biblijne w szkole, w pracy lub przy wyborze rozrywki. Modląc się razem z zainteresowanym, prośmy Jehowę, żeby pokierował nim przez swojego świętego ducha (Jana 16:13).

ahmadeusz · Administrator

Niedziela 19 czerwca
„Nie dzięki wojsku, nie dzięki ludzkiej sile, lecz dzięki mojemu duchowi to wszystko się stanie”. Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów (Zach. 4:6).
Uczniowie Jezusa stawali przed różnymi wyzwaniami. Na przykład nie mieli do dyspozycji zbyt wielu odpisów świętych Pism. Nie mieli też pomocy do ich studiowania, tak jak my dzisiaj. A przecież musieli dotrzeć do ludzi mówiących różnymi językami. Mimo tych wyzwań ci gorliwi głosiciele osiągnęli coś, co wydawało się niemożliwe — zaledwie w ciągu kilku dziesięcioleci „dobra nowina była głoszona na całym świecie” (Kol. 1:6, 23). W naszych czasach Jehowa dalej kieruje swoim ludem i dodaje mu sił. Kierownictwo to zapewnia mu przede wszystkim za pośrednictwem swojego natchnionego Słowa. Znajdujemy w nim relacje ze służby Jezusa oraz polecenie, które dał swoim uczniom, żeby kontynuowali tę działalność (Mat. 28:19, 20). Jehowa jest bezstronny — zapowiedział, że dobra nowina będzie głoszona „każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi” (Obj. 14:6, 7). On chce, żeby była dostępna dla każdego człowieka.

ahmadeusz · Administrator

Poniedziałek 20 czerwca
Wybawiasz tych, którzy są pokorni, ale na wyniosłych spoglądasz z dezaprobatą (2 Sam. 22:2 Cool

.

Król Dawid kochał prawo Jehowy (Ps. 1:1-3). Wiedział, że Jehowa wybawia pokornych, a wyniosłym się przeciwstawia. Dlatego pozwalał, żeby prawo Boże zmieniało jego sposób myślenia. Napisał: „Będę sławił Jehowę, który mi udziela rad. Nawet w nocy korygują mnie moje najskrytsze myśli” (Ps. 16:7). Jeśli jesteśmy pokorni, pozwalamy, żeby Słowo Boże korygowało nasze niewłaściwe myśli, zanim przerodzą się w niewłaściwe czyny. Pozwalamy, żeby do nas mówiło: „To jest ta droga. Nią idźcie” i żeby nas ostrzegało, gdybyśmy ‛zbaczali z niej na prawo lub na lewo’ (Izaj. 30:21). Słuchanie Jehowy wychodzi nam na dobre (Izaj. 48:17). Na przykład nikt nie musi nam zwracać uwagi i unikamy związanego z tym wstydu. Co więcej, zbliżamy się do Jehowy, bo widzimy, że traktuje nas jak swoje ukochane dzieci (Hebr. 12:7).

ahmadeusz · Administrator

Wtorek 21 czerwca
Kiedy usłyszeli o zmartwychwstaniu umarłych, niektórzy zaczęli drwić (Dzieje 17:32).
Taki sposób myślenia mógł się udzielić niektórym chrześcijanom w Koryncie (1 Kor. 15:12). Inni być może uważali, że ideę zmartwychwstania należy rozumieć przenośnie — że ktoś z powodu grzechu był „martwy”, ale kiedy został chrześcijaninem, „ożył”. Tak czy inaczej, zaprzeczanie zmartwychwstaniu oznaczało, że wiara tych chrześcijan była bezcelowa. Jeśli Bóg nie wskrzesił Jezusa, to za grzechy ludzi nie został zapłacony żaden okup. Tak więc ci, którzy odrzucali wiarę w zmartwychwstanie, nie mieli żadnej podstawy do nadziei (1 Kor. 15:13-19; Hebr. 9:12, 14). Apostoł Paweł osobiście się przekonał, że „Chrystus (...) naprawdę został wskrzeszony”. Jego zmartwychwstanie było wspanialsze od wcześniejszych przypadków wskrzeszenia, bo ludzie, którzy w przeszłości wrócili do życia na ziemi, musieli znowu umrzeć. Paweł napisał o Jezusie, że był „pierwszym z tych, którzy zasnęli snem śmierci”. Był pierwszym człowiekiem, który zmartwychwstał w ciele duchowym, i pierwszym, który poszedł do nieba (1 Kor. 15:20; Dzieje 26:23; 1 Piotra 3:18, 22).

ahmadeusz · Administrator

Środa 22 czerwca
Przekazywali braciom postanowienia apostołów i starszych w Jerozolimie, żeby zgodnie z nimi postępowali (Dzieje 16:4).
W I wieku n.e. starsi tworzący ciało kierownicze w Jerozolimie w jedności ze sobą współpracowali, żeby wśród ludu Bożego panował porządek i pokój (Dzieje 2:42). Kiedy na przykład około roku 49 wynikła kwestia obrzezania, bracia ci rozważyli tę sprawę, poddając się pod wpływ ducha świętego. Gdyby w zborze doszło do podziałów, mogłaby na tym ucierpieć działalność kaznodziejska. Chociaż apostołowie i inni starsi byli Żydami, nie pozwolili, żeby na ich decyzję wpłynęły żydowskie tradycje czy osoby, które przy nich obstawały. Przeciwnie, wniknęli w Słowo Boże i pozwolili, żeby pokierował nimi duch święty (Dzieje 15:1, 2, 5-20, 2 Cool

. Z jakim rezultatem? Jehowa pobłogosławił ich decyzji. W zborze dalej panował pokój i jedność, a dzieło głoszenia nabrało rozmachu (Dzieje 15:30, 31; 16:5). W naszych czasach organizacja Jehowy dalej dba o to, żeby wśród Jego sług panował porządek i pokój.

ahmadeusz · Administrator

Czwartek 23 czerwca
‛Bóg wybrał mojego syna Salomona’ (1 Kron. 29:1).

Ograniczenia związane z wiekiem czy zdrowiem albo inne czynniki mogą sprawić, że nie otrzymamy jakiegoś teokratycznego zadania. W takiej sytuacji możemy się czegoś nauczyć od króla Dawida. Kiedy dowiedział się, że to nie on wybuduje świątynię — choć bardzo pragnął to zrobić — w pełni poparł tego, którego wybrał Bóg. Ofiarował nawet na ten cel hojne dary. Jest dla nas wspaniałym przykładem do naśladowania! (2 Sam. 7:12, 13; 1 Kron. 29:3-5). Hugues, brat z Francji, z powodu problemów zdrowotnych przestał usługiwać jako starszy. W domu nie mógł zrobić nawet najprostszych rzeczy. Wspomina: „Na początku czułem się bezwartościowy i bardzo zniechęcony. Ale z czasem zrozumiałem, że muszę zaakceptować swoje ograniczenia. Nauczyłem się cieszyć z tego, co dalej mogę robić w służbie dla Jehowy. Tak jak Gedeon i jego 300 wojowników, mimo zmęczenia dalej będę toczył walkę” (Sędz. 8:4).

ahmadeusz · Administrator

Piątek 24 czerwca
Dalej kochajmy jedni drugich (1 Jana 4:7).

W swojej relacji z życia Jezusa apostoł Jan mówi o miłości więcej niż pozostali ewangeliści razem wzięci. W napisanych przez siebie księgach wyjawił, że wszystko, co robimy, musi wypływać z miłości (1 Jana 4:10, 11). Ale sam potrzebował sporo czasu, żeby dobrze to zrozumieć. W młodości Jan nie zawsze okazywał miłość. Przy pewnej okazji Jezus i jego uczniowie w drodze do Jerozolimy przechodzili przez Samarię. W jednej wiosce nie przyjęto ich gościnnie. Jan chciał wtedy ściągnąć z nieba ogień i zniszczyć całą wioskę! (Łuk. 9:52-56). Kiedy indziej on i jego brat, Jakub, najwyraźniej namówili swoją matkę, żeby poprosiła Jezusa o wyznaczenie im w Królestwie eksponowanych stanowisk. Gdy pozostali apostołowie się o tym dowiedzieli, bardzo się oburzyli (Mat. 20:20, 21, 24). Jednak mimo tych niedociągnięć Jana Jezus go kochał (Jana 21:7).

ahmadeusz · Administrator

Sobota 25 czerwca
Chrystus (...) nie myślał o tym, co dobre dla niego samego (Rzym. 15:3).
Jehowa podejmuje decyzje, kierując się dobrem innych. Na przykład zaczął stwarzać nie z myślą o sobie, ale dlatego, że chciał, by także inni cieszyli się życiem. Nikt też nie mógłby Go zmusić, żeby oddał swojego Syna za nasze grzechy — sam zdobył się na to poświęcenie. Również Jezus podejmował decyzje, które przynosiły korzyści innym. Pewnego razu zrezygnował z potrzebnego mu odpoczynku, żeby nauczać wielki tłum ludzi (Marka 6:31-34). Dobry mąż i ojciec wie, że podejmowanie mądrych decyzji dotyczących rodziny to jedna z najtrudniejszych rzeczy, i podchodzi do tego bardzo poważnie. Stara się, żeby jego decyzje nie były arbitralne ani podyktowane emocjami. Pozwala, żeby szkolił go Jehowa (Prz. 2:6, 7). Pokazuje w ten sposób, że nie myśli o sobie, tylko o innych (Filip. 2:4). Jeśli robi, co może, żeby naśladować Jehowę i Jezusa, to będzie dobrą głową rodziny.

ahmadeusz · Administrator

Niedziela 26 czerwca
Asa robił to, co dobre i słuszne w oczach Jehowy, swojego Boga (2 Kron. 14:2).
W młodości król Asa był pokorny i odważny. Na przykład gdy objął tron po swoim ojcu, Abijaszu, zaczął usuwać z kraju bałwochwalstwo. Poza tym „kazał mieszkańcom Judy służyć Jehowie, Bogu ich przodków, oraz przestrzegać Prawa i przykazań” (2 Kron. 14:1-7). Kiedy Judę najechał Zerach Etiopczyk z milionową armią, Asa mądrze zwrócił się o pomoc do Jehowy. Błagał Go: „Jehowo, potrafisz pomóc zarówno tym, którzy są potężni, jak i tym, którzy są słabi. Pomóż nam, Jehowo, nasz Boże, bo polegamy na Tobie”. Te piękne słowa pokazują, jak bardzo Asa wierzył, że Jehowa jest w stanie wybawić swój lud. Ufał swojemu niebiańskiemu Ojcu, a On „rozgromił (...) armię etiopską” (2 Kron. 14:8-12). Stawienie czoła milionowej armii było z pewnością olbrzymim wyzwaniem, ale Asa dobrze sobie z nim poradził

ahmadeusz · Administrator

Poniedziałek 27 czerwca
Darzcie jedni drugich serdecznymi uczuciami (Rzym. 12:10).

Biblia mówi o niedoskonałych ludziach, którzy okazywali serdeczne uczucia. Pomyślmy o Jonatanie i Dawidzie. W Biblii czytamy: „Jonatan (...) pokochał Dawida jak samego siebie i nawiązała się między nimi bliska przyjaźń” (1 Sam. 18:1). Jehowa wybrał Dawida na następcę króla Saula. Jakiś czas później Saul zaczął zazdrościć Dawidowi i próbował go zabić. Ale Jonatan nie poparł ojca w realizacji jego morderczych zamiarów. On i Dawid przysięgli sobie, że pozostaną przyjaciółmi i że zawsze będą się wspierać (1 Sam. 20:42). Bliska przyjaźń Jonatana i Dawida jest tym bardziej niezwykła, kiedy weźmiemy pod uwagę, jak dużo mogło ich dzielić. Na przykład Jonatan był starszy o jakieś 30 lat. Mógłby dojść do wniosku, że nic go nie łączy ze znacznie młodszym i mniej doświadczonym Dawidem. Jednak on nie patrzył na Dawida z góry